Επέστρεψα. Επέστρεψα από ένα ακατάπαυστο γέλιο, μια ασταμάτητη μουσική, μια όμορφη ματιά, μια ατελείωτη παραλία, έναν απέραντο ουρανό του οποίου κάποια άστρα δανείστηκα στην τσέπη μου για να ανασύρω στις δύσκολες νύχτες του χειμώνα. Οι μπαταρίες γέμισαν έστω και με πιο ταπεινό τρόπο λόγω κρίσης, όμως γέμισαν. Τα ρομποτάκια, όπως πολύ όμορφα μας θεωρούν, επαναφόρτισαν τις μπαταρίες τους όχι για να ικανοποιήσουν τα καπιταλιστικά σχέδια του αρκετά παρηκμασμένου νεοφιλελευθερισμού αλλά για να διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν, καθώς όπως φαίνεται οι "οικονομικοί κροίσοι" δε φαίνεται να βοηθούν στην καταπολέμηση της οικονομικής κρίσης. Όχι δηλαδή ότι η καταπολέμηση του οικονομικού τέλματος έγκειται στην ενίσχυση της χώρας από τους έχοντες, το πρόβλημα έχει να κάνει με το σύστημα, αλλά επειδή παρουσιάζονται πολύ φιλάνθρωποι και ανθρωπιστές σε lifestylίστικες εκπομπές λέω μήπως πρέπει να πληρώσουν αυτοί την κρίση. Τη δικιά μου φετινή πανελληνιακή κρίση δεν ξέρω ακόμη ποιος θα πληρώσει... Μάλλον εγώ απ'ότι φαίνεται καθώς με περιμένει σκληρό διάβασμα. Κουράγιο αδέρφια!
