Σιχαίνομαι

Σιχαίνομαι τις πανελλήνιες. Το καουμπόικο στυλάκι του διευθυντή και τον Παπαδάκη κάθε πρωί στον αντ1. Κάθε είδους ξανθιά που μιλάει για τους σταρ και νομίζει ότι λύνει πυρηνική φυσική. Τον Παπαδήμο και κάθε γραβάτα απ' το συνάφι του. Σιχαίνομαι τους ελληναράδες που ως σύγχρονοι ειδωλολάτρες τρώνε, κοιμούνται και χέζουν φορώντας την ελληνική σημαία. Επίσης τα σκυλάδικα του απέναντι και το εκπαιδευτικό τους σύστημα. Σιχαίνομαι το ωράριο, τις παρελάσεις, τα εμβατήρια και τους επισήμους. Τις ειδήσεις των 8 και τους καπιτάλες που το παίζουν εργατιά. Τα πρόστυχα φορέματα του Σαββάτου και τη φιλοσοφία της γόβας που μαστίζει τη γυναικεία κοινότητα. Σιχαίνομαι τον προσβεβλημένο ανδρισμό κάποιων και την κάθε προσπάθεια επίδειξής του μέσω της κάθε μορφής αναπαραγώμενου σεξισμού. Τα γαριδάκια, τα lifestylίστικα περιοδικά και την αμερικάνικη πρεσβεία. Σιχαίνομαι τους ρουφιάνους και τους γλύφτες. Το οργανωμένο οπαδιλίκι και το βασικό μισθό. Τους πολυελαίους των εκκλησιών και τα φιμέ τζάμια. Σιχαίνομαι τον Καρβέλα και κάθε σαν αυτόν. Το καθημερινό τρέξιμο και την έλλειψη ειλικρίνειας. Τη χούντα και ότι ξέμεινε από αυτήν στην ελληνική αστυνομία. Επίσης τη γκαντεμιά του Μητσοτάκη και τις σαπουνόπερες. Σιχαίνομαι τον Κώστα Πρέκα και τον Αδόλφο Χίτλερ. Τις συναυλίες του Νταλάρα και το μνημόνιο. Τους ελεγκτές του τρένου και τις γυναίκες των "κάποιων". Σιχαίνομαι τα πολλά λεφτά για το ύφασμα και τη γιουροβίζιον. Τα τραγούδια δίχως νόημα και το βρετανικό χιούμορ. Επίσης αυτούς που νομίζουν ότι οι κομμουνιστές θα τους πάρουν τα σπίτια και τους κομμουνιστές που διψάνε να αποκτήσουνε σπίτια. Τα κλαρίνα και το χορό. Σιχαίνομαι τις κολλημένες τσίχλες κάτω από τα θρανία και τα κολλημένα μυαλά. Τα τσιγαριλίκια και τα τυπικά έγγραφα. Σιχαίνομαι την εξάρτηση και την απεξάρτηση. Τις ανορθόγραφες ταμπέλες, τη φιλανθρωπία των πλουσίων και όσους νομίζουν ότι το ΠΑΣΟΚ είναι αριστερά.
Συγγνώμη σύντροφοι αλλά ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου... (και δεν τα έχω πει όλα!)