ΚΙ ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΡΟΚ

Η κατασταση με τη μουσικη στη χωρα μας εχει παντελως ξεφυγει. Καθε Σαββατο βραδυ ειναι γεματα τα σκυλομαγαζα... Προσφερουν ακριβοπληρωμενα σκουπιδια που στο ονομα του lifestyle εχουν αναδειχθει σε υψιστες προσωπικοτητες ευρειας αποδοχης. Συνεργος της καταστασης αυτης αναμφισβητητα ειναι η τηλεοραση και τα προγραμματα της που στοχευουν στη μαζοποιηση μας και τη μετατροπη της σκεψης μας και των αυτιων μας σε καδους απορριματων. Αυτο που με στεναχωρει ακομη περισσοτερο ομως ειναι η θεα των συνομιλικων μου -16 ετων- που ασπαζονται ενα βολεμενο τροπο ζωης. Καλυτερος φιλος τους ειναι ο καναπες, αγαπημενη τους εκπομπη τα μεσημεριαναδικα, μουσικη που τους εκφραζει τα σκυλαδικα και ονειρα τους η αποκτηση χρηματος ετσι ωστε να μετατραπουν στα μελλοντικα αφεντικα. Γκλαμουρια, ψευτικη μαγκια και διψα για καθε μορφη εξουσιας... Αυτη ειναι η γενια μου...
Παντως κατι υπαρχει ακομα και δεν εχει χαθει. Υπαρχουν ακομη εφηβοι με ροκ ιδεολογια και σταση ζωης, απλα δε φαινονται σε ενα συστημα σαπιο που με νυχια και με δοντια προσπαθει να τους μετατρεψει σε γραφικους ή δηθεν κουλτουριαρηδες... Αρνουνται την αφθονη πλασαριζομενη βλακεια προτιμώντας τον Αγγελακα απο τη Βισση, την πλατεια απο την καφετερια και την αληθεια απο το ψεμα. Θελω να ανηκω σε αυτους... Κουραγιο συντροφοι ερχονται δυσκολες μέρες............................