Η ΑΓΝΩΣΤΗ

Μπηκε τις προαλλες στο λεωφορειο. Γυρω στα 70 και εντελως ατημελητη. Κουβαλουσε ενα καροτσι με τα υπαρχοντα της. Καθισε διπλα μου. Το ροζιασμενο χερι της ακουμπουσε ενα πακετο με τσιγαρα που ειχε στην τσεπη. Το μαζεμενο της ασπρο μαλλι και το εκκεντρικο βλεμμα της με προιδεασαν για την αλλοτε ομορφια της.
''Το παν ειναι η γνωση'', μου ειπε επιχειρωντας να πιασει κουβεντα και συνεχισε, ''οι ανθρωποι αρνουνται να μαθουν και γι αυτο εχουμε καταληξει ετσι ως κοινωνια. Ειμαι στα 70 και ευχομαι να πεθανω συντομα''. Τη ρωτησα γιατι και απαντησε '' εγω ζω στο 3000 ενω εσεις στο 2010. Μιλαω με τα ζωα γιατι ειναι πιο εμπιστα και αληθινα απο τους ανθρωπους''.
Τα πρωτα αυτα λογια της με εβαλαν σε σκεψεις. μια σχεδον ρακενδυτη γυναικα με δυο φρασεις καταφερε να μου υποδειξει ποια ειναι η θηλια που μερα με τη μερα με σφιγγει ολο και πιο πολυ, η ελλειψη της αληθειας στους ανθρωπους. Συνεχισα την κουβεντα μαζι της. Ηταν τραγουδιστρια μου ειπε. Οντως η χροια της φωνης της το μαρτυρουσε. ''Ειναι κακο να χανεις φιλιες και σχεσεις, ομως το χειροτερο ειναι να χασεις τον εαυτο σου'' ειπε με καημο. ''Βγαινω εξω και με φωναζουν τρελη. Δε με νοιαζει ομως, εχω παψει καιρο να δινω σημασια στους ανθρωπους''.
Το γεγονος οτι τη φωναζουν στο δρομο τρελη μου δημιουργησε υποψιες. Λες να εχω πιασει κουβεντα με εναν ψυχικα διαταραγμενο; σκεφτηκα... Απο την αλλη δε γινεται ενας τρελος να ειναι τοσο φιλοσοφημενος και ιδεολογικα ελευθερος. Σταματησα να μιλαω, διατηρωντας τις επιφυλλαξεις μου. Πηρε ομως ξανα το λογο. '' Το οργανωμενο εγκλημα ειναι καλυτερο απο την συνειδητη εγκαταλειψη, ολοι με εχουν εγκατλειψει''. Καθε της λεξη με τρυπουσε στην καρδια θυμιζοντας μου πως ανηκω στην κατηγορια των ανθρωπων που εγκαταλειπουν.
Καθως κυλουσε η διαδρομη συνεχισα να μιλαω μαζι της και εμαθα ολα τα αξιοσημειωτα γεγονοτα και προσωπα της ζωης της τα οποια ομως αντιληφθηκα πως πρεπει να ηταν μη υπαρκτα. Τα ποδια μου αρχισαν να τρεμουν οταν συνειδητοποιησα πως ο μονος ανθρωπος που μου κερδισε το ενδιαφερον μεσω της φιλοσοφημενης και συνθετης σκεψης του ηταν ψυχολογικα διαταραγμενος ή κοινως τρελος...
Η διαδρομη τελειωνε και μαζι με αυτην τελειωνε και η συνεχης κινητοποιηση της σκεψης μου. Καθως περπαταγα προς το σπιτι θυμηθηκα μια φραση του φιλοσοφου Τζιντου Κρισναμουρτι ''ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΙΓΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΛΗΡΩΣ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΣΕ ΕΝΑ ΑΡΡΩΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ''. Αντιληφθηκα λοιπον πως ο τρελος ειμαι εγω που βολευομαι σε μια συμβιβασμενη ζωη και οχι εκεινη που εστω και ως διαταραγμενη αισθανεται ελευθερη... Νομιζω πως ειναι επιτακτικη η αναγκη να αρχισουμε να μιλαμε με ''τρελους'' μπας και βαλουμε τελος στην ατερμονη παραγωγη προβληματων της καθημερινης μας ζωης.........