Παύλο μας άφησες νωρίς...

Παύλο γιατί μας άφησες και μείναμε με τους ανίκανους... Αυτό ήταν το σχόλιο σε ένα βίντεο του Σιδηρόπουλου που είδα πρόσφατα στο youtube. Ισχύει. Ελάχιστα σημερινά ακούσματα είναι ικανά να κάνουν τις τρίχες του χεριού μου να χορεύουν όπως στα τραγούδια του Παύλου. Με τη μουσική του γκρέμιζε τα κάστρα του σύγχρονου καθωσπρεπισμού, κλώτσαγε κάθε παλαιολιθική και βρώμικη αντίληψη, βάσταγε τη σημαία της ροκ μουσικής και ιδεολογίας εκεί που της άξιζε, τρύπωνε στις ανατρεπτικές ιδέες κάθε απεγνωσμένου εφήβου, κράταγε συντροφιά στις ρομαντικές ψυχές, μα πάνω απ' όλα τραγούδαγε τη φυλακή του άσχετα αν πνευματικά ένιωθε ελεύθερος.

ΠΡΕΖΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ, ΜΟΝΟ ΠΟΥ Η ΗΡΩΙΝΗ ΣΚΟΤΩΝΕΙ... Το γνώριζε. Δέσμιος της ελευθερίας του πνίγηκε στο λευκό θάνατο. Δυστυχώς αναζήτησε σε λάθος ατραπούς την αλλαγή του σιχαμερού κόσμου που του έδειχνε επίμονα την πόρτα της εξόδου.

Ίσως η φυγή του ήταν μια ιδιόρρυθμη επανάσταση στη συνείδηση των ακροατών του.

Πρίγκιπα λείπει η αυθεντικότητα σου...