Μανιφέστο αηδίας

Σιχαίνομαι τους φασίστες. Τους μπάτσους και τα παρακρατικά εθνίκια που μας πετάγαν πέτρες σήμερα στο κερατσίνι. Σιχαίνομαι τον Πορτοσάλτε και τους ομοίους του. Τους μικροαστούς που δε φυγάδευσαν τραυματισμένους συντρόφους. Τους κάθε λογής μικροαστούς. Σιχαίνομαι τις ανοιχτές τράπεζες και τις σφραγισμένες καταλήψεις. Τα δελτία των 8 και τους θεατές τους. Σιχαίνομαι το χθες και το προχθές αλλά όχι το αύριο. Τα περιφερόμενα αστικά κοστούμια και τους ειδικούς στο μοντάζ. Σιχαίνομαι τους φοιτητές που σκέφτονται μόνο την εξεταστική τους και όχι τη ζωή τους. Τους συνειδητούς απεργοσπάστες και τους ασυνείδητους επαναστάτες. Τις σειρήνες των περιπολικών και τα χέρια που πετούν τα δακρυγόνα. Σιχαίνομαι την έννοια του πρωθυπουργού και του υπουργικού συμβουλίου. Την ανατριχίλα στη θέαση της σημαίας και την αδιαφορία στις φασιστικές επιθέσεις. Σιχαίνομαι τα φράγκα τους και την εξουσία τους. Τα δεκανίκια τους και το φίδι που βγήκε από το αβγό. Γενικώς τώρα τελευταία ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ.