Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

ΕΛΛΗΝΟΦΡΕΝΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗ


Πέφτω συχνά στην παγίδα. Επισκέπτομαι το mall με φίλους. Ναι, ναι αυτο το πελώριο κτίριο στο οποίο επιβιώνουν οι καημένες οι πολυεθνικές, αναγάγοντας τον καταναλωτισμό σε αυτοσκοπό και τους υποψήφιους αγοραστές σε σκλάβους της μόδας και της βιομηχανίας.

Ακούγεται πολύ έντονα στα ΜΜΕ οτι η κρίση εκτός απο οικονομική είναι κυρίως ηθική. Γελάω αντικρίζοντας τους δημιουργούς της ηθικής και πνευματικής κατάπτωσης της χώρας να κατηγορούν έμμεσα τον εαυτό τους. Δεν έχουν όμως μόνο αυτοί την ευθύνη. Την έχουν όλοι. Ο φτωχός αλλά τίμιος Έλληνας ξαφνικά πλούτισε, μορφώθηκε έγινε ευρωπαίος. Στην εφηβεία μου νιώθω άσχημα να παρατηρώ μια αναπαραγόμενη σαπίλα για την οποία μέχρι πρότινος δεν ανησυχούσε κανείς. Η χώρα γέμισε προοδευτικές κυβερνήσεις που ευνοούν τις βιομηχανίες, ''πατριώτες'' που έχουν Ρωσίδες στα κρεβάτια τους, κληρικούς που μεταφέρονται με mercedes και νέους που ονειρεύονται να γίνουν κάτι από τα παραπάνω. Κάποιες φορές συλλογίζομαι πως ο καπιταλισμός χρόνο με το χρόνο αλλοιώνει όλο και περισσότερο τον άνθρωπο τοποθετώντας τον σε έναν αγωνα πυγμαχίας έχοντας ως αντίπαλο τον πιο τίμιο και υγιή του εαυτό. Ατομισμός, ωχαδερφισμός, ματαιοδοξία και απεριόριστη βλακεία τραντάζουν την καθημερινότητα μας.

Εσύ όμως κλείνεις το στόμα συναινώντας στο λάθος. Τα'ι'ζεις συνεχώς το σύστημα. Γίνεσαι ο σύγχρονος δούλος, το πιόνι του μεγάλου. Ελπίζεις πως κάποτε θα του μοιάσεις. Προσδοκάς να γίνεις πλούσιος και όχι να ανατρέψεις τους πλούσιους. Συγκαταλέγεις την εκμετάλλευση ως τρόπο ζωής. Θεωρείς δεδομένη τη ύπαρξη τάξεων. Χτίζεις μαζοχιστικά το κάστρο της αρχομανίας και της μεγαλομανίας που λέγεται πόλη. Χλευάζεις τους μετανάστες για να επουλώσεις το κενό της παρακμιακής σου ύπαρξης.

Κι όμως είσαι σπουδαίος...

Κι όμως είσαι ευρωπαίος...

Κι όμως είσαι πλούσιος...