Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Άλλος είναι ο εχθρός όχι ο ίδιος ο λαός


Όντας μόνο 17, η πολιτική μου απειρία δε μου επιτρέπει να κάνω βαθυστόχαστες εκτιμήσεις και αναλύσεις σχετικά με τα επεισόδια στις 20 του μηνός. Παρ'όλα αυτά προβληματίστηκα αρκετά.
Και ο χώρος της αριστεράς αλλά και της αναρχίας επιδιώκει την ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος που έχει στραγγίσει κάθε σταγόνα ανθρωπιάς του σε δάνεια και υποκριτικές συμφωνίες. Το θέμα είναι πώς θα γίνει αυτή η ανατροπή. Το ΠΑΜΕ καλώς ή κακώς θεώρησε ότι όφελος του λαικού κινήματος ήταν η περιφρούρηση της βουλής και η μη ύπαρξη επεισοδίων. Είναι γνωστή η ιδιοκτησιακή του συμπεριφορά έναντι του κινήματος αλλά πέρα από αυτό είχε το άλλοθι της περιφρούρησης του μπλοκ του. Αυτό που είναι όμως τελείως ακατανόητο είναι η δράση των απροσδιόριστων μαυροφορεμένων "επαναστατών" που προξένησαν τη διάλυση της μεγαλύτερης μεταπολιτευτικής διαδήλωσης εξυπηρετώντας τους εξουσιάζοντες και ταυτίζοντας τον εαυτό τους πλήρως με τον όρο προβοκάτσια, αν δεν ήταν όντως επαγγελματίες εκπρόσωποί του. Όλες οι επαναστάσεις αν θυμάμαι καλά έχουν κοινό παρονομαστή τη λαική βούληση και όχι τη δράση 200 από μηχανής θεών που θεωρούν ότι ο καπιταλισμός ανατρέπεται με τη ρήψη πετρών και μολότωφ σε συντρόφους ή μάλλον σε μη εξοπλισμένους ανθρώπους. Σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσα να υποστηρίξω ιδεολογικά και επιχειρηματολογικά μία ομάδα ανθρώπων που τελείως αυταρχικά και πολύ πιο συγκεντρωτικά από τους "σταλινιστές" επωμίζονται στις πλάτες τους τη λαική οργή και τη μορφή έκφρασής της. Το κίνημα μάχεται με τις μάζες αλλά με τις ίδιες τις μάζες. Αλλίως δε λέγεται κίνημα αλλά "ελίτ επαναστατών" ή "κουκουλοφόροι αστυνομικοί στα όπλα" ή "μπαχαλάκηδες". Η ίδια ομάδα λοιπόν, στο χώρο της οποίας υπήρξαν και ελληνικές σημαίες πράγμα περίεργο για αναρχικό μποκ, όπως και στις 5 Μαίου του 2010 κατάφερε να διασπάσει το κίνημα. Η κυριούλα που κατέβηκε πρώτη φορά στο δρόμο γιατί άρχισε να καταλαβαίνει τι εννοούσε η Ρόζα Λούξεμπουργκ με το σύνθημα "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα" μάλλον φοβήθηκε και επέστρεψε στον καναπέ της, ο έφηβος που έπεισε τους γονείς του να κατέβει να διαδηλώσει μάλλον θα τα βρει σκούρα την επόμενη φορά, ο εργαζόμενος που θυσιάζει το μισθό του για να αγωνισθεί βλέπει τη δύναμη της απεργιακής κινητοποίσης να χάνεται όταν υποτάσσεται σε 200 άτομα. Ο εξτρεμισμός στα πλαίσια των αγώνων είναι αποδεκτός αλλά από το σύνολο του λαού την κατάλληλη στιγμή και όχι από μια μερίδα αυτοαποκαλούμενων επαναστατών. Η ΑΚ δήλωσε ότι το ΚΚΕ κατέλαβε το πάνω διάζωμα για λόγους τηλεοπτικής και πολιτικής υπεραξίας. Εξίσου όμως περίεργη ήταν στην ανακοίνωσή της ΑΚ και η αναφορά στους τροτσκιστές που δεν είχαν καμία ανάμειξη με τα επεισόδια.
Το ΚΚΕ παρ'όλα αυτα για άλλη μια φορά στράφηκε κατά πάντων δεχόμενο το δώρο των "αντιεξουσιαστών" επιδιώκοντας κομματικά οφέλη και όχι μια ενωτική κίνηση που θα συντρίψει το υπάρχον κράτος και το παρακράτος που συντηρεί. Για άλλη μια φορά μπαίνουν μπροστά τα κομματικά συμφέροντα και γίνεται αντιπαράθεση με τα αριστερά του και όχι με τα δεξιά του.
Χάρηκα πάντως που οι περισσότεροι φίλοι μου πλην ελαχίστων εξαιρέσεων καταδίκασαν την κινηματική αυτή παθογένεια και ταυτίζονται οι απόψεις μας για το πως δίνονται οι μάχες.

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Νομιμοποιημένη παρανομία by police...


Διανοητικά νωθροί, ταξικοί προδότες και συνειδησιακοί τεμπέληδες. Εκμεταλλευτές της ανούσιας ιδιότητάς τους, με λεξιλόγιο νηπίου και φιλοδοξίες δικτάτορα. Ένστολα τίποτα, φρουροί των βασιλιάδων, ενσαρκωτές της προβοκάτσιας. Αιχμάλωτοι σε κατασκευασμένα ιδανικά όπως "έθνος, θρησκεία" και υπερασπιστές του κομπλεξισμού τους και της αδιαμφισβήτητης σχέσης τους με την αστική τάξη. Μισαλλόδοξοι , χαιρέκακοι και πάνω απ'όλα διασπαστές του εξεγερσιακού πνεύματος. Ψεύτες, συκοφάντες και εξουσιαστές υπό τις κατάλληλες γι αυτούς συνθήκες. Κυνηγοί μεταναστών και εισπράκτορες μιζών από εμπόρους ναρκωτικών. Αμόρφωτοι οπλοφόροι, με γυμνασμένα μπράτσα και απαίδευτη σκέψη.
Δυστυχώς το όνειρο χιλιάδων μικρών αγοριών να γίνουν αστυνομικοί όταν μεγαλώσουν είναι σκάρτο και λάθος. Όλοι στα παιδικά μας χρόνια προσπαθώντας να κατανοήσουμε τη διαφορά μεταξύ καλού και κακού αναζητούσαμε είδωλα. Ο ένστολος αστυνομικός λοιπόν αντιπροσώπευε το καλό και το δίκαιο. Πρόκειται όμως για μια ακόμη απάτη της κλασικής ελληνικής μικροαστικής οικογένειας εις βάρος των παιδιών της. Ο αστυνομικός δεν πιάνει τους κλέφτες αλλά συνεργάζεται με τα μεγάλα κεφάλια αυτών. Ο αστυνομικός δεν προστατεύει τον πολίτη αλλά τον δέρνει και τον βυθίζει στα χημικά. Ο αστυνομικός δεν αρνείται τον ολοκληρωτισμό και συνεργάζεται με φασίστες. Ο αστυνομικός δεν κατανοεί ότι το εργατικό του ατύχημα διαφέρει των υπόλοιπων επαγγελμάτων και σκοτώνει 16χρονους. Ο αστυνομικός δε νοιάζεται για τη δημόσια τάξη και μετατρέπεται σε σεκιούριτι των πλούσιων ελίτ. Εγκλωβισμένοι στο παιδικό όνειρο της εύκολης επιβολής, οι μπάτσοι με τις πράξεις τους θυμίζουν στους παλαιότερους τη "χρυσή χουντική" επταετία και κάνουν τους νεότερους να φανταστούν το "ελευθεριακό" περιβάλλον της.
Αφορμή του ξεσπάσματός μου αποτελεί η αναίτια προσαγωγή του κολλητού μου σήμερα στην απεργία. Το κάλεσμα των μαθητών ήταν στα Προπύλαια όμως λόγω έλλειψης ενιαίου πανό για όλα τα σχολεία πεταχτήκαμε στη Θεμιστικλέους να αγοράσουμε. Σε κάθε στενό υπήρχαν ασφαλίτες με ασύρματους και ΜΑΤ. Αφού αγοράσαμε τη λινάτσα κατευθυνθήκαμε και πάλι προς τα Προπύλαια. Πίσω λοιπόν από τη βιβλιοθήκη μας σταματήσανε για εξακρίβωση. Είχαμε όλοι ταυτότητες εκτός από το φίλο μου και τίποτα το επιλήψιμο μαζί μας. Παρ' όλα αυτα η μαθητική μας ιδιότητα επέτρεπε στα ένστολα "στρουμφάκια" να μας απειλούν με μαζική προσαγωγή χωρίς να διευκρινήσουν το γιατί, να ελέγχουν τις τσάντες μας χωρίς την ύπαρξη εντάλματος, να ρωτούν ειρωνικά αν έχουμε τα μαντίλια για να κρύβουμε τα κεφάλια μας και να σπάμε τράπεζες και γενικώς να εξωτερικεύουν τη φασιστική νοοτροπία που επικρατεί σε μεγάλο κομμάτι των σωμάτων για να μην πω ταγμάτων ασφαλείας. Ήταν υπερβολικά σωματώδεις και στοιχειωδώς έξυπνοι όπως αρμόζει στο ενάρετο "αξίωμά" τους. Όταν είδαν ότι η προκλητική συμπεριφορά τους δεν μας επηρέαζε και δεν τους δινόταν η δυνατότητα να επισπεύσουν τις διαδικασίες μέσω της πρόκλησης αντίστασης κατά της αρχής αρχίσανε τους τραμπουκισμούς στο φίλο μου για να μπει στο περιπολικό, παρ΄ότι είχαμε εγγυηθεί ότι έρχεται η μητέρα του. Η μητέρα του έφτασε όμως και πάλι φερόμενοι με αγένεια και εξουσιομανία αξιοποίησαν την ατελείωτη βλακεία που υπάρχει κάτω από το κράτος τους για να επιτύχουν μία ακόμη προσαγωγή. Ένα μεγάλο κομμάτι της αστυνομίας είναι λάθος και το κράτος οφείλει να λογοδοτήσει και γι αυτό.
Αξιοσημείωτη ήταν η αρωγή συντρόφων και φοιτητών που βοήθησαν στη λεκτική αντιμετώπιση των εκπροσώπων της εξουσίας. Επίσης χαρακτηριστική ήταν η αντίδραση μεσήλικης περαστικής που χλεύαζε τα ΜΑΤ που τολμούσαν να τραμπουκίζουν και να συλλαμβάνουν μαθητές.
"Δε μας σταματούν, συλλήψεις δακρυγόνα, νόμος είναι το δίκιο του αγώνα".