Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Ο δρόμος για τ'αστέρια θέλει αγώνα




"The more you can increase fear of drugs, crime, welfare mothers, immigrants and aliens, the more you control all of the people"
Noam Chomsky

Στην τόσο αληθινή αυτή φράση του μεγάλου διανοητή εγώ θα πρόσθετα ότι και ο φόβος ως προς κάθε τι ριζοσπαστικό και αριστερό είναι αυτό που μπορεί να κάνει μία από τις πιο διεφθαρμένες συντηρητικές παρατάξεις μιας χώρας να γίνει κυβέρνηση. Όχι μην τρελαίνεσαι δεν αναφέρομαι στη ΝΔ. Άλλωστε νικητής δεν είναι η ΝΔ. Είναι ο μικροαστικός φόβος, η λασπολογία και η έκδηλη κομμουνιστοφοβία που καλλιέργησε παραπέμποντας σε μετεμφυλιακές περιόδους. Για άλλη μια φορά μεγάλο κομμάτι του κόσμου δεν κατάλαβε το συμφέρον της τάξης του. Θέλησε να παραμείνει ραγιάς με ταυτότητα ευρωπαίου πολίτη. Όμως για να δεις τα αστέρια πρέπει να σηκώσεις κεφάλι...
Πίσω στη μικροαστική μνημονιακή πραγματικότητα λοιπόν. Οι γριούλες θα συνεχίσουν να βγαίνουν στον Παπαδάκη και να κλαίνε για την πενιχρή τους σύνταξη έχοντας ψηφίσει δεξιά. Οι 20.000 Αθηναίοι άστεγοι θα διευρύνουν το club τους. Οι μετανάστες θα αποτελέσουν είδος υπό εξαφάνιση από το 6,92% του εκλογικού σώματος. Οι άνεργοι θα είναι ικανοί να σχηματίσουν κόμμα και να κερδίσουν την κυβερνητική πλειοψηφία στις επόμενες εκλογές. Στα σχολεία το μάθημα θα γίνεται μνημονικά χωρίς την ανάγκη βιβλίων και γενικότερα γραφικής ύλης. Στα προαύλια των πανεπιστημίων χαρούμενοι φοιτητές θα βολτάρουν με ασφαλίτες. Στους χώρους δουλειάς θα ανθίσει η μαρξιστική υπεραξία. Οι μεγαλοδημοσιογράφοι θα συνεχίσουν να δαιμονοποιούν μόνο τη Μέρκελ αντί το σύστημα που τους θρέφει. Οι "ράδιο αρβύλα" θα συνεχίσουν να αναζητούν τον απολίτικο και μη διεφθαρμένο κοινό άνθρωπο που θα σώσει τη χώρα. Οι χιλιάδες διαδηλωτές θα εμπλουτίσουν τη γευσιγνωσία τους σε χημικά. Τα ΜΑΤ θα ενισχυθούν με κλιμάκια χρυσαυγιτών. Οι βιομήχανοι θα αυξήσουν τις ευγενικές χορηγίες και το φιλανθρωπικό έργο τους και οι χιλιάδες πιστοί στις εκκλησίες θα προσευχηθούν να μην υλοποιήσει αυτά που θέλει αυτός που ψήφισαν.
Δυστυχώς αυτοί που μας έφτασαν ως εδώ έχουν το θράσος να αυτοπροσδιορίζονται σωτήρες μας. Όμως οι εποχές των σωτήρων νομίζω τελείωσαν. Οι ιστορίες τώρα πια γράφονται από τους λαούς. Μπροστά στο φόβο του λαού η δεξιά ανασυγκροτήθηκε σε ένα πολιτικό συνοθύλευμα το οποίο περιλαμβάνει από εθνικιστικά εως ακραία νεοφιλελεύθερα στοιχεία. Έχοντας απωλέσει κάθε είδους πολιτικό ήθος, επιστράτευσε τα πιο βρώμικα προεκλογικά μέσα αποκαλύπτοντας το πνευματικό background του χώρου της. Η επιχειρηματολογία της μου θύμισε αρκετά την απολογία του Γεωργίου Παπαδόπουλου μετά την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος, ο οποίος υποστήριζε ότι προέβη στο πραξικόπημα υπό το φόβο κομμουνιστικού κινδύνου. Κάπως έτσι λοιπόν μετά το μνημονιακό πραξικόπημα οι σύγχρονοι συνταγματάρχες της δεξιάς προσπάθησαν να επιχειρηματολογήσουν με ανάλογο τρόπο προκειμένου να παραμείνει ζεστή η καρέκλα της εξουσίας. Αντικατέστησαν τον πολιτικό λόγο με κλισέ και επικοινωνιακά τεχνάσματα. Ο αριστερός είναι είτε μέλος της 17 Νοέμβρη, είτε εγγονός του Στάλιν, είτε Τούρκος πράκτορας, είτε ψυχοπαθής δολοφόνος, είτε κομιστής μεταναστών στη χώρα.
Φοβούνται. Κάλα κάνουν. Γιατί ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου ριζοσπαστικοποιήθηκε και έπαψε να τρώει το κουτόχορτο. Καμία κυβέρνηση "από τα πάνω" δεν είναι ικανή να λύσει το οποιοδήποτε πρόβλημα. Αποτελεσματική θα είναι η κυβέρνηση που θα μοιράσει την εξουσία στον ίδιο το λαό ώστε ο ίδιος να καθορίζει την τύχη του και όχι οι τεχνοκράτες και οι νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι των ισχυρών κέντρων εξουσίας. Μία τέτοια κυβέρνηση έχω την πεποίθηση ότι δεν μπορεί να προέρχεται από τα δεξιά. Ο προοδευτικός κόσμος απαλλαγμένος από κάθε είδους σεχταρισμό από τη μία και οπορτουνισμό από την άλλη, καλείται να αγωνιστεί και να αποδείξει στους πραιτωριανούς του σύγχρονου συστήματος ότι μία άλλη κοινωνία μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Όπως έλεγε ο Όσκαρ Ουάιλντ "είμαστε όλοι στον υπόνομο, μερικοί από εμάς όμως κοιτάζουν τ'άστρα".