Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Ξημερώνει τίποτα

ξημέρωσε
μα ο ήλιος κρύφτηκε
φοβήθηκε να κοιτάξει τους ανθρώπους
καθώς το τεχνητό φως τους τον τύφλωσε

ρυτίδες μωρού
και παιδικό γέλιο υπερήλικα
σουρεαλιστικά μοτίβα
και βρώμικοι δρόμοι πλημμύρισαν τη γη

ποιος ήταν; ο δικηγόρος κάποιος
που μένει; στη βίλα κάπου
τι αγοράζει; τυποποιημένα κάτι
τι όνειρα έχει; ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ

ακριβές και λαμπερίζουσες αοριστίες βάζουν σύνορα
στο ποιος είμαι, τι είμαι, που πάω
όμως τα σπάω
κάνω την καρδιά μου κολεκτίβα και αφήνω χιλιάδες συναισθηματικά ενδεείς να γευτούν τους πλούσιους καρπούς της.

η λάθος νότα στο κομμάτι
η ξεχασμένη λέξη στο ποίημα
το παράταιρο χρώμα στην εικόνα
πρέπει να γυρίσουν από την εξορία που τις έστειλε η συστημική τελειότητα.

Γιατί είναι η ταυτότητά μου

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Αφιερωμένο στο ψέμα

Συχνά κάθομαι και σκέφτομαι το ψέμα, τους ψεύτες και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δείγμα δειλίας, περιορισμένης νοημοσύνης, λαμογιάς, επιφάνειας και πάνω από όλα ακόρεστης βλακείας. Αυτή η ανάρτηση λοιπόν είναι αφιερωμένη στους ψεύτες και τις ψεύτρες. Εκατοντάδες αγοράκια παριστάνουν τους ήρωες μπροστά στα κορίτσια τους και εκατοντάδες γυναικούλες αναγάγουν το ψέμα σε τρόπο ζωής χάνοντας το νόημά της. Όμως το ψέμα είναι σαν την αρρώστεια του AIDS. Μπορεί κάποιος να έχει για χρόνια τον ιό και να μην το γνωρίζει όμως δίχως αμφιβολία η ασθένεια κάποτε θα κάνει ορατά τα συμπτώματά της. Οι ψεύτες-ψεύτρες λοιπόν είναι καταδικασμένοι να εγκλωβίζουν τη ζωή τους σε μικρά κατασκευάσματα της φαντασίας τους ή να φυλακίζουν την αλήθεια στο μυαλό τους. Όμως ιδιάζον χαρακτηριστικό της αλήθειας είναι ότι είναι δραπέτης. Ξετρυπώνει από τα κάγκελα και σπάει τα δεσμά της. Είναι η στιγμή που απόκαλύπτεται. Είναι στιγμή ανακούφισης, αγαλίασης για τον αδικημένο, προδωμένο ή ό,τι άλλο αλλά και λύπης για την κατάντια του αδικήσαντα. Γιατί είναι πράγματι κατάντια. Ακόμη και αυτοαποκαλούμενοι επαναστάτες έφηβοι δεν είναι τίποτε άλλο παρά ψεύτες όταν τους λείπει το ψάξιμο, ο προβληματισμός. Είναι εύκολο να παρουσιάζεσαι σαν κάτι, αλλά όταν αυτό το κάτι δεν το γνωρίζεις και δεν το πιστεύεις δεν είσαι τίποτε άλλο παρά ψεύτης ή ψεύτρα και είναι σίγουρο ότι θα το εγκαταλείψεις. Πολλές φορές το ψέμα αφορά ασημαντότητες ή περιορίζεται στη μία φορά. Τότε κάλλιστα δίνεται το ελαφρυντικό της άσχημης ψυχολογίας τη δεδομένη στιγμή, του λάθος χειρισμού μιας κατάστασης, της παιδικής αθωότητας. Το συστηματικό όμως ψέμα είναι χαρακτηριστικό των λαμόγιων. Η πρακτική εφαρμογή ενός ψέματος είναι σαν τη σεξουαλική επαφή με μία ιερόδουλη. Ο πελάτης θεωρεί πως έχει καλύψει την ανάγκη του όμως συναισθηματικά είναι κενός και αφάνταστα μόνος. Οι συστηματικοί λοιπόν ψεύτες είναι καταδικασμένοι να μένουν μόνοι μα τελείως μόνοι. Να χτίζουν εικονικές σχέσεις, να δημιουργούν ψεύτικες φιλίες θάβοντας κοντινά τους πρόσωπα, να απομακρύνονται από κάθε τι αληθινό και να ταυτίζονται με το πριθώριο.
Η μουσική και η ποίηση ,ότι πιο αληθινό έχω γνωρίσει, είναι και για αληθινούς ανθρώπους. Δεν ταιριάζει σε ψεύτες-ψεύτρες. Ή μάλλον ταιριάζει στο επίπεδο της ψευτοκουλτούρας και ψευτοδιανοουμενισμού που κρύβει δόλο. Γι αυτό μακριά από μας ψεύτες ψεύτρες και ότι συντηρεί το συνάφι σας... Με αληθινούς ανθρώπους κάτι αλλάζει... Ιριδίζουν τα όνειρα και γελούν οι αναμνήσεις.
Καληνύχτα...