Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Είμαι βίαιος, πειράζει;


Τελευταία λανσάρεται εντόνως στις ακριβοπληρωμένες πασαρέλες των δελτίων των οκτώ η ατάκα "Καταδικάζω τη βία απ'όπου κι αν προέρχεται". Θα έλεγα ότι είναι ένα ακραιφνές απότοκο της θεωρίας των δύο άκρων που με τόσο πάθος και σκοπιμότητα επικαλούνται επί μήνες οι φοβισμένοι "φιλειρηνιστές". Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, παππάδες, καλλιτέχνες και πανεπιστημιακοί τσακώνονται στα παράθυρα ποιος θα πρωτοκαταδικάσει τη βία. Η καταδίκη της βίας κατά τη γνώμη μου είναι μια απατηλή απόπειρα επίκλησης της ηθικής και του καθωσπρεπισμού των άλλοτε συμβιβασμένων πολιτών με το πρασινομπλέ κατασκεύασμα που λέγεται σύγχρονη Ελλάδα, προκειμένου το τελευταίο να μη γκρεμιστεί. Η βία δεν είναι όμως μια αόριστη έννοια. Έχει υποκείμενο, αντικείμενό και σκοπιμότητά. Συνεπώς το να καταδικάζεις γενικώς και αορίστως μία έννοια υποδηλώνει είτε ότι είσαι αφελής, είτε ότι τα φιλειρηνικά σου ένστικτα διέπονται από άκρατη ιδιοτέλεια. Εξηγούμαι:
Η βία της υποχρεωτικής καταδίκης της βίας είναι ένας εξαναγκασμός.
Η καταδίκη της βίας που νομιμοποιεί την απραξία είναι ένα τέχνασμα.
Η βία της ταύτισης του επιτιθέμενου με τον αμυνόμενο είναι κατάντια.
Η μη βία στη βία της εξουσίας είναι υποδούλωση.
Η ταύτιση της ναζιστικής βίας με τη βία του πεινασμένου είναι πολιτικός καιροσκοπισμός.
Η βία της εξαθλίωσης ντυμένη με νομιμότητα είναι το αστικό κράτος στα κέφια του.
Η βία της επικαιρότητας της βίας ως μέσο αποπροσανατολισμού είναι συνενοχή.
Η βία της αδιαφορίας των γεννεσιουργών αιτιών της βίας είναι η απόλυτη βλακεία.
Η βία της κρατικής αντιμετώπισης μιας δικαιολογημένα βίαιης επεκφρασμένης κοινωνικής οργής είναι αυταρχισμός.
Η βία της μονοπώλησης της μη βίας από τους εξουσιάζοντες είναι πολιτικός τυχοδιωκτισμός.
Η βία της σύμπτωσης της ηθικής ακεραιότητας με την έννοια του νοικοκυραίου είναι τραγέλαφος.
Η βία της αποδοχής της βίας των ταξικών αντιθέσεων είναι διαιώνιση της κρίσης.

Αυτή τη βία λοιπόν την οποία κανένας "περιέργως" δεν καταδικάζει πρέπει να τη σταματήσει μία άλλη βία. Η ιστορία έτσι εξελίσσεται. Μέσα από τη βία της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης και τη βία της αντίστασης και της ανατροπής για τη διεκδίκηση μιας άλλης ζωής. Αυτός λοιπόν που καταδικάζει τα δύο είδη βίας μην εξετάζοντας το ποιος ασκεί τη βία, σε ποιον και για ποιο λόγο, εξισώνει το θύμα με το θύτη.
Ντροπή του.

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

Ο Ιωσήφ

Ο Ιωσήφ είτε ως χριστιανός είτε ως σοβιετικός
είναι καταδικασμένος στην πατρότητα

Ο Ιωσήφ είχε παππούδες εαμίτες με χρυσούς σταυρούς στο στέρνο,
εξού και το όνομα

Ο Ιωσήφ στις χριστουγεννιάτικες σχολικές γιορτές υποδυόταν το όνομά του,
στο πανεπιστήμιο μπήκε στο κόμμα, κράτησε το όνομα με άλλη ιδιότητα

Ο Ιωσήφ είναι παιδί της μεταπολίτευσης,
λίγο κομμουνιστής αλλά και λίγο πατριώτης

Ο Ιωσήφ υιοθετεί εναλλακτικά μουσικά ακούσματα,
καμια φορά όμως του ξεμένουν γαρύφαλλα στο δεξί χέρι

Ο Ιωσήφ θεωρεί ότι ο έρωτας δεν περιχαρακώνεται,
η επόμενη χρονιά τον βρίσκει παντρεμένο

Ο Ιωσήφ αν και με αριστερό παρελθόν διαβάζει αστικές εφημερίδες,
είναι πιο αντικειμενικές

Ο Ιωσήφ τα χριστούγεννα είναι φιλάνθρωπος, τις απόκριες φρικιό,
το πάσχα θρησκόληπτος, το καλοκαίρι αεράτος και το φθινόπωρο καταθληπτικός

Ο Ιωσήφ στενεύτηκε και άρχισε τις απολύσεις,
βέβαια τη βιβλιοθήκη του κοσμεί το Κεφάλαιο

Ο Ιωσήφ έκανε παιδιά,
τους έμαθε την αλληλεγγύη μα και την αυτοσυντήρηση

Ο Ιωσήφ κανει κριτική έχοντας κάτσει στην πολυθρόνα των ετών του,
κάποτε μισούσε τις πολυθρόνες, προτιμούσε τα σκαμπό

Ο Ιωσήφ μια μέρα γέρασε σε δύο ζωές,
αυτή της ρηξικέλευθης θεωρίας και αυτή της συμβατικής πράξης...






Συντρόφισσες και σύντροφοι του ιστολογικού αγώνα έυχομαι τη νέα χρονιά ο κάθε μικρός Ιωσήφ αυτού του πλανήτη να καταφέρει να κάνει τη θεωρία του πράξη. Καλή χρονιά