Σκηνοθέτης χωρίς μέτρο

Δύσκολο πράγμα η ξαφνική απώλεια. Ειδικά όταν η νεότητα συναντά απρόσμενα τη βία του τέλους. Του ξαφνικού και του ακαριαίου. Μετέωροι οι άνθρωποι στα κελεύσματα ενός αόρατου σκηνοθέτη.

Κάποιοι τον ονομάζουν θεό, κάποιοι άλλοι κακή μοίρα, ριζικό και τύχη. Ό,τι και να ‘ναι, ο σκηνοθέτης έχασε την αίσθηση του μέτρου, απ' όταν άρχισε να μετράει τα χρόνια της ζωής με το ανεπίστρεπτο του θανάτου.

Και αυτό δεν υπάρχει κάποιος να το διορθώσει.

Τέλος διαδρομής

Η άκρη του νήματος
το τέλος του δρόμου

Μια απόσταση διανυμένη
ένα λαχάνιασμα σκυφτό

Ένα χρονόμετρο κορεσμένο
μια διορία εξαντλημένη

Μετέωροι άνθρωποι
ανάμεσα σε λάθη

Σε ξένους χωροχρόνους
και άγνωστες διαδρομές

Και κάπου εκεί
διασταυρώνονται σκληρά

Η γραμμή τερματισμού
και το ακαθόριστο μετά

Ίσως γιατί το πριν
δεν είναι ακόμη βίωμα

Αλλά μια επιτάχυνση
σε ένα αργό μοτίβο

Τόσο αργό που αναρωτιέται
για τον ιδρώτα της

Μια κουρασμένη
παλλόμενη καρδιά