Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2015

Ποιος Δεκέμβρης

Περίεργος μήνας ο Δεκέμβρης. Διχασμένος και αμφίσημος. Γιορτινός και ιστορικός. Άσπρος και μαύρος. Επαναφέρει επίμονα τη διαπίστωση ότι ζούμε σε ένα κόσμο που έφτιαξαν άλλοι για εμάς, χωρίς να μας απαντάει πώς θα το αλλάξουμε αυτό. Χαρίζει απλώς τις μέρες του στα χέρια μας να πειραματιστούμε και να τεστάρουμε τις διαθέσεις μας. Κάπως έτσι η συλλογική πάλη παίζει μπουνιές με την ατομική διευκόλυνση, η αλληλεγγύη κοπανιέται με τη φιλανθρωπία και η εξέγερση χτυπιέται με την κανονικότητα. Από το 1944 μέχρι το 2008 και από το 2008 έως σήμερα δύο κόσμοι στριμώχνονται σε τριανταμία ημέρες. Το ερώτημα είναι αν θέλουμε να είμαστε γιορτινό αντικείμενο του Δεκέμβρη, ή αν θέλουμε ο Δεκέμβρης να είναι εξεγερσιακό αντικείμενο δικό μας. Είναι μια περίεργη σχέση υποταγής και διεκδίκησης του ρόλου του υποκειμένου σε μια συγκεκριμένη ετήσια χωροχρονική κατάσταση με αντιπάλους το Δεκέμβρη των επιχειρήσεων με το Δεκέμβρη των εξεγέρσεων. Το κέρδος των αφεντικών με το κέρδος των υποταγμένων.

Δεν ξέρω αν ο Δεκέμβρης νοηματοδοτείται από τη γέννηση του Χριστού ή από το θάνατο του Αλέξη. Ξέρω όμως ότι το ενδιάμεσο διάστημα ανάμεσα σε μια γέννηση και ένα θάνατο λέγεται ζωή. Και η ζωή αποκτά νόημα όταν παλεύεις, όχι όταν προσμένεις.

Η ζωή αποκτά νόημα όταν ο Δεκέμβρης μας δε χωράει στο Δεκέμβρη τους.