Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

Η κοινωνία δεν είναι διχασμένη, είναι ταξικά διαιρεμένη

Σε κάθε στιγμή κορύφωσης της ταξικής αντιπαράθεσης, είναι κλασικό φαινόμενο να εμφανίζονται οι μεσοβέζοι, οι ενωτικοί, οι μη διχαστικοί… Για ποιον ακριβώς όμως διχασμό μιλάμε;

-Από τη μια μεριά είναι οι φτωχοί, οι άνεργοι, οι άνθρωποι της δουλειάς και της αξιοπρέπειας. Αυτοί που κουράστηκαν να πληρώνουν τα σπασμένα των τραπεζών. Αυτοί που κουράστηκαν να τρώνε σανό μπροστά από μια οθόνη. Αυτοί που γνωρίζουν τι πάει να πει ιδρώτας και δάκρυ. Αυτοί που είχαν ένα παππού να τους διηγείται μάχες και να τους τραγουδάει αντάρτικα. Αυτοί που δε βάζουν το χρήμα πάνω απ’την ζωή τους. Αυτοί που σέβονται την τάξη τους και τους αγώνες της. Αυτοί που έχουν κάλλους στα χέρια από την πολλή δουλειά και όχι κάλλους στο μυαλό από τη ματαιόδοξη μικροαστίλα .Αυτοί που ξέρουν τι σημαίνει "καταστολή", "προσαγωγή", "μαλόξ" και τα σχετικά. Αυτοί που γνωρίζουν ότι ένα κομμάτι ψωμί και ένα ποτήρι κρασί κερδίζονται με αγώνες, όχι με παρακάλια και γλειψίματα. Αυτοί που τσακίζουν τους φασίστες, που τολμούν να απεργούν και που τους αρέσει να χαμογελούν. Αυτοί που δεν περιμένουν θείες λύσεις και ψεύτικες συμφωνίες. Αυτοί που παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους και δε δίνουν λογαριασμό παρά μόνο στην ταξική τους συνείδηση. Αυτοί που δεν είναι ίδιοι μεταξύ τους αλλά είναι ίδιοι απέναντι στους απέναντι. Αυτοί που μεγάλωσαν με αριστερές εφημερίδες, με αντισυμβατικούς ποιητές και με ατόφια ρεμπέτικα. Αυτοί που προτάσσουν το συλλογικό, έναντι του ατομικού, αυτοί που δεν κοιτούν την πάρτη τους και την τσεπούλα τους. Αυτοί που κάποτε ήταν κομμουνάριοι, μπολσεβίκοι, ισπανοί επαναστάτες, ελασίτες και φοιτητοαλήτες του ’68 και του ’73. Αυτοί που έχουν μάθει να ζουν και όχι απλώς να επιβιώνουν. Αυτοί που τότε, τώρα και πάντα ξέρουν να λένε τα μεγάλα ΟΧΙ.

-Από την άλλη μεριά είναι αυτοί που μένουνε Ευρώπη και συγκεκριμένα ΕΕ-ΔΝΤ γωνία.

Δε διακρίνω, λοιπόν, διχασμό εντός ενός ενιαίου κοινωνικού υποκειμένου, αλλά χαοτική διαφορά ανάμεσα σε δύο διαφορετικά ταξικά στρατόπεδα με αντίπαλα συμφέροντα. Οι μεσοβέζοι, οι ενωτικοί και οι μη διχαστικοί τύποι, λοιπόν, δε διαπράττουν φιλανθρωπικό έργο με το να προσπαθούν να μας ενώσουν, αλλά επιχειρούν να γεφυρώσουν το χάσμα ανάμεσα στο θύμα και στο θύτη. Και αυτό είναι έγκλημα.