Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Αφιερωμένο στο ψέμα

Συχνά κάθομαι και σκέφτομαι το ψέμα, τους ψεύτες και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δείγμα δειλίας, περιορισμένης νοημοσύνης, λαμογιάς, επιφάνειας και πάνω από όλα ακόρεστης βλακείας. Αυτή η ανάρτηση λοιπόν είναι αφιερωμένη στους ψεύτες και τις ψεύτρες. Εκατοντάδες αγοράκια παριστάνουν τους ήρωες μπροστά στα κορίτσια τους και εκατοντάδες γυναικούλες αναγάγουν το ψέμα σε τρόπο ζωής χάνοντας το νόημά της. Όμως το ψέμα είναι σαν την αρρώστεια του AIDS. Μπορεί κάποιος να έχει για χρόνια τον ιό και να μην το γνωρίζει όμως δίχως αμφιβολία η ασθένεια κάποτε θα κάνει ορατά τα συμπτώματά της. Οι ψεύτες-ψεύτρες λοιπόν είναι καταδικασμένοι να εγκλωβίζουν τη ζωή τους σε μικρά κατασκευάσματα της φαντασίας τους ή να φυλακίζουν την αλήθεια στο μυαλό τους. Όμως ιδιάζον χαρακτηριστικό της αλήθειας είναι ότι είναι δραπέτης. Ξετρυπώνει από τα κάγκελα και σπάει τα δεσμά της. Είναι η στιγμή που απόκαλύπτεται. Είναι στιγμή ανακούφισης, αγαλίασης για τον αδικημένο, προδωμένο ή ό,τι άλλο αλλά και λύπης για την κατάντια του αδικήσαντα. Γιατί είναι πράγματι κατάντια. Ακόμη και αυτοαποκαλούμενοι επαναστάτες έφηβοι δεν είναι τίποτε άλλο παρά ψεύτες όταν τους λείπει το ψάξιμο, ο προβληματισμός. Είναι εύκολο να παρουσιάζεσαι σαν κάτι, αλλά όταν αυτό το κάτι δεν το γνωρίζεις και δεν το πιστεύεις δεν είσαι τίποτε άλλο παρά ψεύτης ή ψεύτρα και είναι σίγουρο ότι θα το εγκαταλείψεις. Πολλές φορές το ψέμα αφορά ασημαντότητες ή περιορίζεται στη μία φορά. Τότε κάλλιστα δίνεται το ελαφρυντικό της άσχημης ψυχολογίας τη δεδομένη στιγμή, του λάθος χειρισμού μιας κατάστασης, της παιδικής αθωότητας. Το συστηματικό όμως ψέμα είναι χαρακτηριστικό των λαμόγιων. Η πρακτική εφαρμογή ενός ψέματος είναι σαν τη σεξουαλική επαφή με μία ιερόδουλη. Ο πελάτης θεωρεί πως έχει καλύψει την ανάγκη του όμως συναισθηματικά είναι κενός και αφάνταστα μόνος. Οι συστηματικοί λοιπόν ψεύτες είναι καταδικασμένοι να μένουν μόνοι μα τελείως μόνοι. Να χτίζουν εικονικές σχέσεις, να δημιουργούν ψεύτικες φιλίες θάβοντας κοντινά τους πρόσωπα, να απομακρύνονται από κάθε τι αληθινό και να ταυτίζονται με το πριθώριο.
Η μουσική και η ποίηση ,ότι πιο αληθινό έχω γνωρίσει, είναι και για αληθινούς ανθρώπους. Δεν ταιριάζει σε ψεύτες-ψεύτρες. Ή μάλλον ταιριάζει στο επίπεδο της ψευτοκουλτούρας και ψευτοδιανοουμενισμού που κρύβει δόλο. Γι αυτό μακριά από μας ψεύτες ψεύτρες και ότι συντηρεί το συνάφι σας... Με αληθινούς ανθρώπους κάτι αλλάζει... Ιριδίζουν τα όνειρα και γελούν οι αναμνήσεις.
Καληνύχτα...

6 σχόλια:

  1. Ξενυχταμε κ οι δυο γραφοντας αποψε βλεπω.. :)
    Ξερεις, εγω λυπαμαι περισσοτερο αυτους τους ψευτες-ψευτρες που λες, παρα αυτους που ακουν -πιστευουν και βασιζονται στα ψεμματα τους-. και ξερεις γιατι? γιατι ο,τι εχουμε ειναι το συναισθημα που κλεινει τη μερα μας.
    Αυτο που νιωθουμε λιγο πριν κοιμηθουμε το βραδυ, τοσο γι αυτα που ζησαμε εκεινη τη μερα, τις καταστασεις που βιωσαμε, τα συναισθηματα που νιωσαμε, την πληροτητα ή την κενοτητα που αιστανθηκαμε απο ολα αυτα. Και κυριως για τον εαυτο μας.
    Εσυ που ακους το ψεμμα του αλλου, ειτε σου κανει κακο ειτε οχι, θα το ξεπερασεις και στο κατω κατω το βραδυ εσυ θα κοιμηθεις ησυχος με τον εαυτο σου.
    Αυτοι ομως.. ποση κενοτητα θα νιωθουν ξεροντας οτι οσα εχουν βιωσει βασιζονται σε ψεμματα, οτι τιποτα το αληθινο δεν υπηρξε σημερα, χθες, προχθες, γιατι ολα βασιζονταν σε καποιο ψεμμα τους.
    Μοναξια, ανασφαλεια, κενο. Γιατι δεν εχουν ζησει τιποτα αληθινο..
    Παλι φλυαρησα ομως, οποτε σταματω σιγα σιγα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δυστυχώς έτσι όπως είναι τα πράγματα έχουμε φτάσει στο σημείο αυτή η ψευτοκουλτούρα και ο ψευτοδιανοουμενισμός που λες να είναι βασική προϋπόθεση για την λειτουργία (ίσως και ύπαρξη?!) ολόκληρης της κοινωνίας και των ατόμων που δρουν σε βάρος αυτών για να <> το ερώτημα είναι το εξής: Τους αξίζει άραγε αυτή η συμπεριφορά; και μην ξεχνάμε ότι όλοι έχουμε ευθύνες με την "πιο ανεκτική μας στάση" ή την αδιαφορία μας (μπορεί όχι γενικότερα αλλά σε συγκεκριμένα ζητήματα σίγουρα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φανή μ'αρέσει πολύ ο τρόπος που σκέφτεσαι... Νομίζω ταυτίζομαι πλήρως στο κείμενο με το σχόλιό σου...

    kn13 νομίζω τόσο σε κοινωνικό όσο και σε ατομικό επίπεδο αυτά τα άτομα δεν αξίζουν τίποτα. Το ψέμα είναι μεγάλη απάτη. εσύ τι πιστεύεις?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. δεν έχω λόγο να μην συμφωνήσω μαζί σου φίλε.. απλός έχω έναν μικρό ενδοιασμό ως προς την αντιμετώπιση που πρέπει να λαμβάνουν για αυτό άφησα και το ερώτημα (πιστεύω πως καλό είναι να επισημαίνουμε το λάθος ως προς αποφυγή καινούργιου)τα άτομα αυτά χρειάζονται βοήθεια και υποδείξεις πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι αν το ξεχάσουμε αυτό τελείωσαν όλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. χαιρομαι για ακομη μια φορα που σε εμπνεω
    πρεπει να βαλεις πανω δεξια στο ιστολογιο την φωτογραφια μου,και να παιρνεις εμπνευση.φιλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή