Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Μην κρύβεσαι, τους συμφέρει...


Κρύβονται. Όλοι κρύβονται. Τονίζω και πάλι εύχομαι να μην είναι η πανελληνιακή μου τρέλα που με κάνει να έχω αυτή την άποψη, αλλά μου φαίνεται ότι η απαραίτητη ορθή γωνία που πρέπει να σχηματίζει το κεφάλι με το λαιμό ώστε κάποιος να λέγεται περήφανος άνθρωπος, έχει φτάσει λιγότερο από τριάντα μοίρες. Σκυμμένα κεφάλια και υποταγμένες συνειδήσεις παντού.
Και σε παλιότερες αναρτήσεις τα ίδια έγραφα. Για ανθρώπους που κρυβόντουσαν. Μόνο που αυτοί κρυβόντουσαν για χρόνια στο μικροαστισμό τους, στην αναζήτηση του υλικού πλούτου, στην επιδίωξη της επίτευξης του μέγιστου καπιταλιστικού ιδανικού "Να γίνω καπιταλιστής", στο θάμπωμα από το γυαλιστερό, στο θαυμασμό του πρόσκαιρου, στην ακρόαση του εύπεπτου, στο μαλλί του κομμωτηρίου και στα κυβικά του αυτοκινήτου. Όμως αυτή η κουφάλα η κρίση φάνηκε πως κάτι άρχιζε να αλλάζει. Έγινε λόγος για κρίση αξιών, προτύπων και τρόπου ζωής. Ο κομφορμιστικός ανεμοστρόβιλος του συστήματος που επι χρόνια ρουφούσε ανθρωπάκια σταμάτησε. Λίγα τα μποφόρ σε περιόδους οικονομικής ύφεσης και αστικών πολιτικών αδιεξόδων. Φάνηκε λοιπόν πως στα συντρίμια του απερχόμενου μεταπολιτευτικού τυφώνα οι πληγέντες άρχιζαν να ανασυντάσσουν τις δυνάμεις τους. Το εφαλτήριό τους αυτή τη φορά όμως δεν ήταν οι αποβλακωτικές παροχές του συστήματος αλλά ο γνώμονας της κρίσης τους και του μυαλού τους. Τα θέατρα γέμισαν, οι βιβλιοθήκες ξεσκονίστηκαν και τα πόδια ξανάβγαλαν κάλους από τη διαδηλωτική ψυχεδέλεια.
Αισθάνομαι όμως ότι αυτός ο αγωνιστικός παλμός των τελευταίων μηνών έχει ακουμπίσει λίγο στο μαξιλάρι της αγανάκτησης χωρίς να κάνει τόσο αισθητή την παρουσία του. Το σύστημα διαθέτει μηχανισμούς αντεπίθεσης και αυτό αντικατροπτίζεται στη σύνθεση της φασιστοφιλελεύθερης κυβέρνησης που παρελαύνει στις τηλεοπτικές οθόνες, κάνοντας μας να παρακαλάμε ότι έχουμε μυωπία και δεν είναι αλήθεια το αντικρυζόμενο θέαμα. Ο αυξανόμενος πεσσιμισμός πρέπει να δώσει τη θέση του στην αντίσταση, την ανυπακοή και την αμφισβήτηση.
EL PUEBLO UNIDO JAMAS SERA VENCIDO!

8 σχόλια:

  1. ωραία αυτά που λες ρε φίλε αλλά μου φαίνονται λίγο ουτοπικά λες να με διακατέχει και εμένα πεσιμισμός ? :P τέλος πάντων δίκιο έχεις! αν δεν έχουμε ένα όραμα να κυνηγήσουμε είμαστε χαμένοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. νιωθω πως ειμαστε σε αδιεξοδο...ειδικα εμεις οι υποψηφιοι...
    δεν θελω να φτασω στο σημειο να πω πως ειναι ολα κανονισμενα και δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα...(που πλησιαζω αλλα τεσπα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @kn13 όλες οι επαναστάσεις πριν την έναρξή τους ουτοπίες ήταν...

    @awalktoremember σε αδιέξοδο είμαστε αλλά το θέμα είναι να βγούμε από αυτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. εμενα με προβληματιζει το εξης: σε περιπτωση που η κατασταση ερχοταν λιγο στα ισια της, οι ανθρωποι θα ειχαν παρει το μαθημα τους και θα υιοθετουσαν μια διαφορετικη σταση απεναντυ στη ζωη, συμπεριλαμβανομενων και αυτων που αναφερεις, ή με τη πρωτη ευκαιρια θα γυριζαν στις παλιες πρακτικες?
    σ'αυτο δεν ειμαι πολυ αισιοδοξη.
    θα ημουν αισιοδοξη -και ετσι ερχομαι στο 'τα πόδια ξανάβγαλαν κάλους από τη διαδηλωτική ψυχεδέλεια'- αν οντως ειχαν βγαλει καλους.
    σε μια εποχη που θα επρεπε να ειναι ολοι κατω, οι περισσοτερες πορειες εχουν πολυ λιγο κοσμο. οι υπολοιποι τι περιμενουν? εκει απογοητευομαι εγω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό που λες Φανή νομίζω πως φάνηκε πλήρως στο κίνημα των αγανακτισμένων. Μία μεγάλη μάζα του αποτελούταν από βολεμένους μεσοαστούς που μπροστά στο φόβο απώλειας των χρόνιων προνομίων τους βγήκαν στο δρόμο. Το ζήτημα είναι πώς αυτοί μπορουν να "βγάλουν κάλους στα πόδια τους" και να μη γυρίσουν στον καναπέ τους. Για εμένα η απάντηση είναι η καλλιέργεια της ταξικής συνείδησης και η συνεχής δράση από όλους τους προοδευτικούς φορείς...

      Διαγραφή
  5. δεν θα διαφωνησω.
    παντως η ολη κατασταση με τους αγανακτισμενους ηταν μεγαλη απογοητευση. απλα για μενα το θεμα ειχε ως εξης: πιο παλια χρειαζοταν να 'πεισεις' τους περισσοτερους για την αναγκη του να συμμετεχεις σε κινησεις, να σηκωθεις απο τον καναπε κλπ κλπ και ενδεχομενως
    πολλες φορες οταν δεν τα καταφερνες εφταιγε το οτι δεν διαχειριστηκες σωστα τις συνθηκες.
    ε σημερα δεν φταις ουτε εσυ ουτε κανενας, γιατι αν δεν βλεπουν και τωρα την αναγκη να κανουν κατι, ποιος τους φταιει μετα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συμφωνώ. Η εξακρίβωση των όσων λες βρίσκεται στα δημοσκοπικά ποσοστα της ΝΔ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή