Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

Το φίδι θα το πνίξει η τροφή του


Συννέφιασε. Σε όλα τα επίπεδα. Κοινωνικά, προσωπικά, πνευματικά. Το φίδι έχει βγει από το αυγό του και ελίσσεται. Δαγκώνει τους μετανάστες, κυκλώνει τα πόδια των γυναικών σφίγγοντάς τα, βγάζει τη γλώσσα απειλητικά στους ομοφυλόφυλους, πληγώνει τους τοξικομανείς -χωρίς σύριγγες όμως- και δηλητηριάζει κάθε αντίσταση. Το φίδι ξέρει πως να κατακερματίζει την τροφή του σε μικρά κομμάτια προκειμένου τη καταβροχθίσει καλύτερα. Η κότα που γέννησε το αυγό ήρθε η ώρα να χρησιμοποιήσει το περιεχόμενό του.
Εύσωμοι και γυμνασμένοι άνδρες συνήθως καραφλοί με ένα χρυσό σταυρό στο λαιμό και ένα αρχαιοελληνικό σύμβολο κολλημένο στο μπράτσο μού χαλάνε τη μέρα. Ο φασισμός έχει εισχωρήσει στη ζωή μας και σαν ασθένεια εξαπλώνεται. Οι θιασώτες του αυτοπροβάλλονται ως αντισυστημικοί και αγωνιστές, τίμιοι και ανιδιοτελείς, καλοί χριστιανοί και νοικοκυραίοι. Εστιάζοντας σε έναν-έναν από τους χαρακτηρισμούς που τους κάνουν να νιώθουν περήφανοι θα προσπαθήσω να δω τι είναι. Η αντισυστημικότητα τους περιορίζεται στη διάσπαση του λαού και κατ'επέκταση του κινήματος σε μάυρους-άσπρους, αναρχοκομμουνιστές-έλληνες, ανώμαλους-σεξουαλικά ορθόδοξους, γυναίκες-άνδρες κοκ. Ο αγώνας τους αρκείται στον ξυλοδαρμό ή τη δολοφονία μεταναστών προς το παρόν. Η τιμιότητά τους είναι εμφανής στα βιογραφικά των επιφανών μελών και των εξεχόντων προσωπικοτήτων του κόμματος. Η ανιδιοτέλεια τους μοιάζει περισσότερο με μιντιακό μύθο καθώς τα παιδιά με τις μαύρες μπλούζες και τα αρχαιοελληνικά γράμματα πράττουν προς χάριν της αναβίωσης του πολυπόθητου εθνικοσοσιαλισμού. Ο χριστιανισμός τους δε με ενδιαφέρει, χέστηκα αν είναι ή δεν είναι πιστοί. Η νοικοκυρσύνη τους ταυτίζεται με του μικροαστού νεοέλληνα που πάντα έπνιγε κάθε εξεγερσιακό πνεύμα και συμπορευόταν με τα καπιταλιστικά κελεύσματα των καιρών, οπότε χαλάλι, ας κρατήσουν και την ιδιότητα των νοικοκυραίων. Μου είναι αδιάφορο.
Αυτοί λοιπόν είναι που καλλιεργούν το φασισμό. Τις προάλλες γύριζα στο Μαρούσι και βλέπω ένα ζευγαράκι γύρω στα 17 να τσακώνεται. Ο καυγάς αγριεύει και ξαφνικά βλέπω το αγόρι να εξαντλεί τον ανδρισμό του σε αλλεπάλληλα χαστούκια στο μάγουλο της κοπέλας του. Άλλη μέρα πήρα το τρένο και είδα δύο γέρους να εξαντλούν τον πατριωτισμό τους (που μου είναι παντελώς αδιάφορος ως έννοια) προσβάλλοντας μετανάστες και φωνάζοντας ότι καλά κάνουν και τους σκοτώνουν. Στα προαύλια των σχολείων οι "μη βαρβατάντρες" γίνονται αντικείμενο σχολίων.
Ανάμεσά μας εκκολάπτονται καθημερινά χιλιάδες μικροί φασίστες. Η χρόνια αχανής δικομματική παρουσία τους μορφοποιείται σε ένα νέο πολιτικό φορέα που ονομάζεται "χρυσή αυγή". Ο φορέας αυτός καλεί τους ψηφοφόρους να την ενισχύσουν για να ξεβρωμίσει ο τόπος. Όμως αν παρακάμψουμε το βιολογικό περιεχόμενο της βρωμιάς και τη μεταφορική χρήση της για τη δήλωση της διαφθοράς και του πολιτικού σκανδάλου που σαφώς είναι επικίνδυνη, υπάρχει μια βρωμιά που είναι πολύ όμορφη. Είναι αυτή που κατεβαίνει στους δρόμους και διαμαρτύρεται, αυτή που ονειρεύεται έναν άλλο κόσμο, αυτή που είναι αλληλέγγυα σε κάθε καταπιεσμένο και αυτή που ερωτέυεται ανεξαρτήτως χρώματος δέρματος ή καταγωγής. Αυτή είναι η πραγματική αντισυστημική βρωμιά που φουντώνει και οι κρατούντες χρησιμοποιούν τους φασίστες ως πυροσβέστες για να σβήνουν τη φλόγα της. Είναι η βρωμιά που ανακάλυψα διαβάζοντας τα "βρώμικα χέρια" του Ζαν Πολ Σαρτρ, το "βρώμικο κόσμο" του Τσαρλς Μπουκόφσκι αλλά και ακούγοντας το "βρώμικο ψωμί" του Σαββόπουλου πριν γίνει ένας "μικροβιοφοβικός" καλλιτέχνης. Το σύστημα θεωρεί βρώμικό ό,τι θέλει να ανατρέψει την άθλια επικρατούσα κατάσταση, δηλαδή μια επανάσταση. Αυτό λοιπον κάνουν και οι φασίστες ξεβρωμίζοντας τον τόπο.
Το παραμύθι λοιπόν της εθνικής ενότητας το οποίο χρησιμοποιείται κατα κόρον τόσο από τους καπιταλιστές όσο και από τους φασίστες είναι ένα έξυπνο αλλά φαιδρό τέχνασμα για την απόκρυψη του ταξικού χαρακτήρα της κρίσης. Η λέξη ΑΝΘΡΩΠΟΣ βρίσκεταί σε κάθε περίπτωση πάνω από τη λέξη Έλληνας. Ο γεωγραφικός εντοπισμός του ανθρώπου είναι κάτι τυχαίο όπως το να γίνει κάποιος Ολυμπιακός επειδή ήταν και ο πατέρας του. Αν λοιπόν κάποιοι αναγάγουν τον εθνικό χουλιγκανισμό σε μέθοδο επίλυσης καπιταλιστικών κρίσεων, ενθυμούμενοι τη δημοκρατία της Βαϊμάρης είμαστε σε θέση να βεβαιώσουμε ότι ηδονίζονται στο όνειρο ενός παγκόσμιου πολέμου, στρατοπέδων συγκέντρωσης, ολοκληρωτισμού και ρατσισμού. ΑΣ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ

20 σχόλια:

  1. Νίκο, πολύ ωραίο κείμενο... Όπως αναφέρεις ο φασισμός ή ο ρατσισμός δεν γεννήθηκε τώρα στις συνειδήσεις των Ελλήνων! Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η επίλυση αυτής της κατάστασης πρέπει να στοχεύει πιο βαθιά... Ναι μεν η απαξίωση του πολιτικού συστήματος ώθησε προς τα εκεί αλλά ας προβληματιστεί ο καθένας γιατί ο κάθε (δικαίως)δυσαρεστημένος βρήκε καταφύγιο σε αυτόν τον χώρο... Συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε όχι μόνο συλλογικά, αλλά και ατομικά σε κάθε μας πράξη, λέξη αλλά και σκέψη μας! Τώρα που ο ρατσισμός είναι σε έξαρση εμείς(μακάρι όλοι) πρέπει να τον αποβάλουμε εντελώς από πάνω μας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργο συμφωνώ ανεπιφύλακτα ότι ο ρατσισμός και κάθε παρακλάδι του υπήρχαν για χρόνια ενδόμυχα στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Δεν είναι συνέπεια της κρίσης. Η κρίση όμως είναι αυτή που ώθησε στην πολιτική έκφραση του ρατσισμού μέσα από ένα φασιστικό κόμμα που λέγεται "χρυσή αυγή". Ο φασισμός λοιπόν πρέπει να τσακιστεί τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Στόχος είναι να καταλάβουν τα θύματα της κρίσης ότι θύτης τους είναι ο καπιταλιστής και όχι ο μετανάστης.

      Διαγραφή
    2. Το θέμα είναι πως; Διότι αισθάνομαι πως ο πολύς κόσμος έχει αρχίσει να κουράζεται μα το συνηθισμένο τρόπο με τον οποίο η αριστερά θέλει να περνά τέτοιου είδους μηνύματα... Χρειάζονται νέες ιδέες καινοτόμες αλλά ταυτόχρονα και δυναμικές... Αυτό βέβαια δεν είναι πάντοτε εύκολο... Αλλιώς πολύ φοβάμαι πως ο κόσμος όλο και θα αποστρέφεται αυτήν την κατεύθυνση και ίσως ωθείται προς την αντίθετη... Το ξέρω δεν είναι ευχάριστο αυτό που νιώθω αλλά πιστεύω πως αντικατοπτρίζει την αίσθηση του κοινού συνόλου... Επίσης με <> το γεγονός ότι ούτε τα επιχειρήματα αρκούν για να αφυπνίσουν τον καθένα... Πλέον ο λαϊκισμός πείθει και όχι η σκέψη... Και αυτό είναι ένα που πρέπει να αλλάξει!

      Διαγραφή
    3. Νομίζω πως συμφωνούμε ότι οι λαϊκίστικη προσέγγιση του κόσμου γίνεται αμιγώς από τα κόμματα της εξουσίας και κυρίως τους τελευταίους μήνες από τη χρυσή αυγή. Τέτοιες μέθοδοι λοιπόν δε νομίζω ότι ταιριάζουν στην ιστορία και στο χαρακτήρα της αριστεράς. Ο αντικαπιταλιστικός χώρος σαφώς και πρέπει να επαναπροσδιορίσει τη σχέση του με τον κόσμο μέσα από την ουσιώδη επιχειρηματολογία και όχι την όποια τυποποιημένη "καθοδήγηση". Η αριστερά πέρα από τις ανθρωπιστθκές αρχές της, οι οποίες διαδίδονται, μπορεί και μέσα από την τέχνη, τη φιλοσοφία, την ιστορία και τον πολιτισμό της να δείξει ότι ένας άλλος κόσμος και μία ατάξική κοινωνία είναι εφικτή.

      Διαγραφή
    4. Ακριβώς! Απλά φοβάμαι πως αυτή τη στιγμή η πτυχή της αριστεράς που αναφέρεις είτε δεν εκπροσωπείται από την πλειονότητα των εκφραστών της, είτε συνειδητά αποκρύπτεται.. Ο κόσμος πρέπει να μάθει και να δει στην πράξη δράσεις που προάγουν όσα αναφέρεις!!!... Όσο για τον λαϊκισμό σαφέστατα και ασκείται περισσότερο από τα κόμματα εξουσίας, αλλά ταπεινή μου άποψη όχι μόνο από αυτά. Ειδικά τα κόμματα της αριστεράς αυτό το στοιχείο οφείλουν να το αποβάλλουν 100% και πιστεύω ή θέλω να πιστεύω πως αυτό θα γίνεται σταδιακά...

      Διαγραφή
    5. Έχεις δίκιο στο ότι ο κόσμος πρέπει να υιοθετήσει την ιδεολογία της αριστεράς και όχι η αριστερά να προσαρμοστεί στις προτιμήσεις του κάθε υποψήφιου ψηφοφόρου. Νομίζω πως η ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου θα γίνει σιγά σιγά και κυρίως στο δρόμο.

      Διαγραφή
    6. Απλά νομίζω πως ο καθένας για να αποκτήσει τις ηθικές/πνευματικές αξίες ενός "πρότυπου" αριστερού, πρέπει να πολεμήσει αρκετά για την κατάκτηση αυτής που λέμε εσωτερικής ελευθερίας... Και αυτό μπορεί να συμβεί είτε στον δρόμο όπως λες αλλά κατ εμέ περισσότερο μέσω της προσπάθειας του για σκέψη, προβληματισμό και συνεχή αμφισβήτηση μέχρι και των πλέον θεμελιωδών πιστεύω του... Δεν είναι καθόλου εύκολο!

      Διαγραφή
  2. χμ γιωργο.παμε ισπανια???
    νικο ωραιες οι σκεψεις σου αλλα που ειναι αυτοι που τους εκφραζουν?ειμαστε τοσοι λιγοι ή απλα συμβιβαζομαστε?φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ βλέπω ήδη τρεις να εκφράζουμε την ίδια σκέψη μαρία...

      Διαγραφή
    2. Μαρία, άσε μας!(για Ισπανία)
      Μαρία, πότε έχασες την αισιοδοξία σου; Το γνωρίζω, μια βόλτα σε έναν δρόμο, μια πλατεία μπορεί να σε απογοητεύει, αλλά αυτός είναι ακόμη ένας λόγος ώστε να παραμείνεις αισιόδοξη!

      Διαγραφή
  3. Δεν διαφωνώ...για προβληματισμο όμως λέω αυτο που με απασσχολεί κυρίως εμένα.
    Νομίζω ότι βρισκόμαστε στο δείλημα του πως να σταματήσουμε την Χ.Α.Είτε με νομικά μέσα και με επιχειρήματα είτε με τον ακραίο τρόπο του βλέπω φασίστα βαράω φασιστα.Εδώ νομίζω ελλοχεύει ο μεγαλύτερος κίνδυνος και εξηγώ:Όταν ιλάς με έναν φασίστα κινδυνεύεις να γίνεις και ο ίδιος φασίστας και όσο κι αν δεν το πίστευα το παρατήρησαα σε πολλές αντιπαραθέσεις λεκτικές και δικές μου αλλα και πολιτικών.Το πρόβλημα εγκειται στο ότι κάποιος που έχει <> στα χέρια του δεν μπορεί να δημιουργήσει έναν κόσμο ειρήνης και αλληλεγγύης καθώς ό,τι δίνεις λαμβάνεις.Ο κίνδυνος της εμφάνισης μιας νέας <> είναι υπαρκτός.Αν θες πιστεύω ότι ο νέος κόμσος θα είναι καθ' εικόνα και καθ ομοιωση του πλαστουργου του.Επομένως νομίζω πρέπει να αποφασίσουμε σε ποαι γενιά θέλουμε να είμαστε.Στην γενιά της ήττας η οποία αποκύρηξε τις ιδεες της ηθικα για να πολεμήσει ή στην άλλη.
    ΥΓ.Πιστέυω αυτο που λέει ο Καλαμούκης σε κάθε αρθρο του.Είμαστε πολλοί, είμαστε εμπειροι
    Και κάτι ακόμα για προβληματισμό
    http://www.ellinofreneia.net/details.php?id=4442

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αίμα και ρινοκερίτιδας γράφει στα εισαγωγικά αλλα μου τα έφαγε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τάσο όπως λες ο κίνδυνος εξάπλωσης της "ρινοκερίτιδας" είναι πλέον αρκετά ορατός. Είναι πλέον θέμα επιλογής το αν κάποιος θέλει να έχει το χέρι του λερωμένο με αίμα ή να το κάνει γροθιά και να το υψώσει ψηλά. Η αντιμετώπιση του φασισμού είναι σύνθετη και πάντοτε ελλοχεύει ο κίνδυνος φασιστοποίησης ενός προοδευικού ανθρώπου όταν αντιπαρατίθεται με φασίστες. Όπως έλεγε και ο Μπρεχτ στις ιστορίες του κ.Κοϋνερ:
      "Γιατί, ρώτησε ο κ.Κοϋνερ, έγινα εθνικιστής εκείνη τη στιγμή; Γιατί συνάντησα έναν εθνικιστή.. Μα γι αυτό ακριβώς πρέπει να εξολοθρεύσουμε τη βλακεία γιατί κάνει βλάκες αυτούς που τους συναντούν." Ο φασισμός λοιπόν νομίζω πως πρέπει να εξολοθρευθεί. Το στοίχημα του αντιφασιστικού χώρου είναι να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος.
      ΥΓ. Πολύ καλή η πολιτική ανάλυση του άρθρου.

      Διαγραφή
  5. για μενα συνεβη το εξης παραδοξο.. τα τελευταια 2-3 χρονια που ξεκινησε αυτη η, ας πουμε, αγανακτηση και η σταδιακη περιφρονηση των 2 μεγαλων κομματων, οι περισσοτεροι πιστεψαν οτι ο κοσμος θα στραφει προς την αριστερα. και η ιδια η αριστερα ενστερνιζομενη την ιδια αποψη, ετριβε τα χερια της. αλλα εκανε μονο αυτο.. και τελικα τι παιχτηκε? το μεγαλυτερο μερος του ρευματος αυτου γυρισε απο την αλλη και πηγε προς την ακροδεξια.
    αν το καλοσκεφτεις βεβαια ηταν λιγο αναμενομενο, δεδομενου οτι προς αυτη τη πλευρα βρηκαν ανθρωπους που μιλουσαν για πατριδα με Π κεφαλαιο, για τους τζιζ-κακο μεταναστες που φταινε για ολα μας τα προβληματα (πραγμα που βολευε πολυ περισσοτερο απο το να παραδεχτουν οτι εφταιγαν οι ιδιοι για τη καταντια) και ολα τα σχετικα.
    αυτο ομως στο μυαλο μου τουλαχιστον, αποτελει δικαιολογια για τους μεγαλυτερους σε ηλικια. για τους συνομηλικους μας..δεν ξερω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φανή νομίζω πως ο φασισμός προϋπήρχε στη ζωή μας. Αυτός που έβριζε το μετανάστη στο φανάρι, αυτός που βάραγε τη γυναίκα του και αυτός που αποκαλούσε πούστη τον ομοφυλόφιλο βρήκε επιτέλους ένα κόμμα που να τον εκφράζει. Δικαιολογία ειδικά για τους μεγαλύτερους που έχουν βιώσει τη χούντα δεν ξέρω αν υπάρχει. Πάντως όντως ένα κομμάτι της "αγανάκτησης" στράφηκε εκεί είναι η αλήθεια και αυτό είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει όχι μόνο την αριστερά αλλά κάθε συνειδητό αντιφασίστα.

      Διαγραφή
  6. Σ' ένα σημείο στάθηκα περισσότερο, στη λέξη "ΑΝΘΡΩΠΟΣ".
    Που μέσα του κρύβει και το φίδι και τον αετό.

    Ίσως τελικά ο πραγματικός εχθρός του κάθε φασισταριού να μην είναι τίποτε άλλο παρά η απλότητα του "υπάρχω".
    Και ο αγώνας ο εσωτερικός του καθενός με τον εαυτό του για να το υπερασπιστεί αυτό τόσο για την πάρτη του αλλά εξίσου και για τον διπλανό του.
    Ίσως τελικά θα "τους σταματήσουμε" όταν πρώτα συνειδητοποιήσουμε ότι ΖΩΗ σημαίνει πέντε απλά πραματάκια κι ότι ετούτος ο κόσμος ακυρώνεται δίχως αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η έννοια της ύπαρξης για τους φασίστες αντικατοπτρίζεται σε συγκεκριμένα πρότυπα. Η απλότητα λοιπόν χάνεται μέσα στην κενότητα μιας ψευδοεπιστημονικής αντίληψης που ορίζει τον ένα λαό ανώτερο από τον άλλο. Ο εσωτερικός αγώνας λοιπόν για αυτά τα άτομα ματαιώθηκε λόγω βροχόπτωσης ρατσισμού και απολυταρχισμού. Συμφωνώ όμως ότι αφού κατανοήσουμε πλήρως τα πέντε πραγματάκια που διέπουν τη ζωή, πρέπει να τους τα μάθουμε μπας και ξημερώσει καμία καλύτερη μέρα.

      Διαγραφή
    2. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
      Ακριβώς γι' αυτό είπα πως ίσως η απλότητα του "υπάρχω" είναι ο πραγματικός εχθρός του κάθε κωλοφασίστα. Γιατί απλά κανείς δεν υπάρχει λιγότερο ή περισσότερο από κανέναν. Όλοι με το κεφάλι προς το χάος κρεμόμαστε από τούτο τον πλανήτη - που έλεγε και η Μαφάλντα.

      Και ναι συμφωνώ επίσης πως κάτι πρέπει να τους μάθουμε (αν και μεταξύ μας το να μάθουν ποσώς με απασχολεί, να ξαναμπούν στην τρύπα τους θέλω και να ξέρουν πως δεν τους παίρνει να ξαναβγούν)

      υγ: με δαύτους πάντως νομίζω πως έχουμε γίνει αδικαιολόγητα άδικοι προς τα φίδια :)

      Διαγραφή