Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

Κινηματικό οξυγόνο


Ήταν ένα αδιάφορο απόγευμα Τρίτης. Μόλις είχα δώσει το πρωί το πρώτο μάθημα του εαρινού εξαμήνου και δε σκεφτόμουν τίποτε άλλο από το να ξαπλώσω και να κοιμηθώ το υπόλοιπο της ημέρας. Γύρω στις 7:00 άρχισε να δονείται το κινητό και τα ερχόμενα μαντάτα από την άλλη πλευρά της γραμμής σε λίγο θα δονούσαν το μυαλό και το σώμα μου. Ένας φίλος με ενημέρωσε πως το ίδιο απόγευμα η κυβέρνηση έβαλε λουκέτο στην ΕΡΤ απολύοντας παράλληλα όλο το προσωπικό και οι εργαζόμενοι παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια τους καλούσαν τον κόσμο στο ραδιομέγαρο.
Είναι εκπληκτικό το να συνειδητοποιείς τη δύναμη του κινηματικού οργασμού. Αμέσως μετά το τηλεφώνημα σηκώθηκα, ντύθηκα, έπνιξα την προ ολίγου ραθυμία μου, πήρα μια τσάντα και βρέθηκα στην ΕΡΤ. Βρέθηκα ανάμεσα σε πλήθος κόσμου που εξωτερίκευσε αυθόρμητα και εκκωφαντικά μια ενδόμυχη και για ένα χρόνο ανέκφραστη αηδία για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η κοινωνία. Σημαίες, συνθήματα, τραγούδια, πανώ, συζητήσεις είχαν μετατρέψει το χώρο σε ένα κύτταρο αναγκαίας αντίστασης, αλληλεγγύης, ανατροπής και ταυτόχρονης αυθόρμητης πολιτιστικής παραγωγής. Γιατί οι συνειδήσεις των ανθρώπων είναι σαν τις πόρτες. Ανοίγουν όταν ξημερώνει, τρίζουν όταν φυσάει και κλειδώνουν με το μάυρο της νύχτας. Παρά το γεγονός ότι ώρα με την ώρα νύχτωνε στο προαύλιο της ΕΡΤ, όλοι οι παρόντες είχαν την εντύπωση πως ξημέρωνε. Ξημέρωνε η νύχτα της εξουσίας. Η ώρα που αυτή θα έπρεπε να κλειδωθεί στα ακριβά αστικά γραφεία της για να ακούσει το θόρυβο, τη φασαρία. Τη φασαρία όχι μόνο των απολυμένων της ΕΡΤ αλλά και των ανέργων, των επιταγμένων, των υπό καθεστώς ενδεχόμενης απόλυσης εργαζομένων, των φαληρισμένων αυτοαπασχολούμενων, των φοιτητών, των κυνηγημένων μεταναστών και δε συνεχίζω γιατί η λίστα δε σταματάει. Από τη στιγμή που η άναρθρη κραυγή αγανάκτισης μεταποιείται σε κλειστή σφιχτή γροθιά με συνειδητή κατεύθυνση, το εκάστοτε εξουσιάζον υποκείμενο πρέπει να αρχίσει να αναζητά γάζες, επιδέσμους και βελόνες για ράμματα στην καλύτερη περίπτωση, αν κατορθώσει να γλιτώσει το νεκροταφείο. Κάτι τέτοιο συνέβη και στην ΕΡΤ. Τα δάχτυλα που αποτέλεσαν τη γροθιά μπορεί να διέφεραν μεταξύ τους. Άλλο ήταν κομμουνιστικό, άλλο αριστερό, άλλο αναρχικό κλπ. αλλά όλα έσφιγγαν εκείνο το βράδυ τη συμπαγή γροθιά με το ίδιο απαράμιλλο πάθος, με την ίδια δύναμη και τις ίδιες αγωνίες. Αυτο που πραγματικά τρομάζει την αστική εξουσία που επιδίδεται διαρκώς σε κακότεχνους θεατρινισμούς αυταρχισμού προκειμένου να θεμελιώσει την άποψη πως δεν την κουνάει κανείς και τίποτα από το θρόνο της, είναι η οργάνωση, η πολιτικοποίηση και η μαχητικότητα των από κάτω. Ο όρος "διεκδίκηση" μπορεί να προσλάβει τεράστιες διαστάσεις αρκεί να υπάρχει η πολιτική βούληση και η συνειδητοποίηση της ιστορικότητας της στιγμής χωρίς υπεκφυγές και οπισθοχωρήσεις. Ηδονίζομαι πραγματικά να αντικρίζω φοβισμένα βλέμματα αστών πολιτικών. Η αντίθεση της συγκεκριμένης εικόνας με την άλλοτε αλλαζονική ματιά τους μου προξενεί μια αχαλίνωτη ευχαρίστηση. Και δεν έχω μέσα μου λαϊκίστικο μίσος όπως μπορεί να με κατηγορούσε ο Γρηγόρης Ψαριανός ή ο πολιτικά συγγενής του Μάκης Βορίδης, αλλά διαφορετική οπτική για τις δυνατότητες και τη χειραφέτηση της κοινωνίας.
Παρ'όλα αυτά δεν κρύβω πως εκείνες τις μέρες απογοητεύτηκα κιόλας. Μπορεί πλήθος κόσμου να χόρευε στους ρυθμούς του κινηματικού κρεσέντου, όμως υπήρχε και κόσμος που δεν ενδιαφέρθηκε καν να περάσει από την ΕΡΤ ακόμη και αν διαφωνούσε με ό,τι συνέβαινε εκεί. Υπήρχαν συνομήλικοι που δε θυσίασαν μια Σαββατιάτικη έξοδο για να δηλώσουν την αλληλεγγύη τους σε ένα πληττόμενο τμήμα της εργατικής τάξης, στο οποίο κάλλιστα θα μπορούσαν να ανήκουν οι γονείς τους. Υπήρχαν γνωστοί που παρά την κοινωνική αναζοπύρωση συνέχιζαν να ανεβάζουν στό facebook φωτογραφίες από clubs και μπουζούκια δείχνοντας να είναι ξεχασμένοι σε μια άλλη εποχή. Στην εποχή της πλαστής ευημερίας και της τυφλής υποταγής στα προβαλλόμενα πρότυπα διασκέδασης και κατ'επέκταση στο προωθούμενο πρότυπο ζωής που ενορχήστρωναν οι από πάνω και πλούτιζε τις τσέπες των αφεντικών. Υπάρχει ακόμη κόσμος, που ακόμη και υπό συνθήκες κατασπάραξης του διπλανού του, προτιμάει να ανέβει στα δωδεκάποντα τακούνια του ή να χωθεί στα ακριβά πουκάμισα που του έχουν ξεμείνει από το παρελθόν και να πάει να τα σπάσει σε κάθε σκυλοτράγουδο αντί να τα σπάσει με όρους κοινωνικής διεκδίκησης και να αναζητήσει ένα κοινωνικό αντιπρόταγμα που δε θα προβάλλει το χρήμα, τη ματαιοδοξία και το σεξισμό αλλά τη γέννηση ενός άλλου κόσμου. Δυστυχώς κάποιοι συνεχίζουν να ζουν στη γυάλα της κανονικότητας μη αντιλαμβανόμενοι πως το γυαλί που τους περιβάλλει έχει ραγίσει και το νερό με το οποίο τους πότιζαν οι ιδιοκτήτες τους αρχίζει να λιγοστεύει. Δεν πειράζει. Όσο θα λιγοστεύει το νερό της γυάλας, τόσο θα συνειδητοποιούν τη μαγεία του οξυγόνου...

6 σχόλια:

  1. Οι συνομίλξκοί σου Νικόλα που δεν ασχολήθηκαν με το τί συμβαίνει στην ΕΡΤ είναι οι ίδιοι που δεν ανησυχούν για τίποτα. Και δεν μιλώ για τα βλαστάρια της ΟΝΝΕΔ και των παρυφών της μόνο αλλά και για πολλά άλλα βλαστάρια του αριστερο-αναρχικού χαβαλέ και εξουσιαστικής γκλαμουριάς. Προφανώς σ' αυτούς αναφέρεσαι.

    Τώρα τί(ς) πταίει ας μας το εξηγήσουν οι ξύλινοι φιλόσοφοι και κοινωνιολόγοι της αριστεροαναρχίας.

    Πού λόγος, που όραμα να συνεπάρει...
    Με Κουρελαρία και 150 λέξεις δεν πάς ούτε μέχρι το περίπτερο για τσιγάρα.
    καλό απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι αλήθεια είναι ότι η ψεύτικη και υποκριτική πολιτικοποίηση κάποιων φτάνει πραγματικά στα όρια της φαιδρότητας. Αυτό αποτυπώνεται στα εύκολα και μεγάλα λόγια τους αλλά στις δύσκολες και μικρές πράξεις τους. Δεν το γενικεύω όμως για΄τί θα ήταν λάθος μου. Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  2. Yπέροχο Νικόλα.Ειδικά τα σημεία με τη γροθιά και τη γυάλα.Η αλήθεια είναι ότι η γροθιά μπορεί να σπάσει τη γυάλα αρκεί να μη τη φοβίζει το ενδεχόμενο ότι μπορεί και να ματώσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ απολύτως Δημήτρη. Καλύτερα ένα χέρι με αίμα παρά ένα χέρι με γύψο...

      Διαγραφή
  3. προσυπογραφω το σχολιο του δημητρη απο πανω!

    αν κ προσωπικα για την Ερτ εχω μια, λιγο διαφορετικη θεση..αλλα αυτο ειναι μεγαλη συζητηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να 'σαι καλά Φανή! Θα ήθελα να μάθω την άποψή σου επί του θέματος...

      Διαγραφή