Τα χέρια μου.

Τα χέρια μου.
Γδέρνονται και ματώνουν
κάνουν σχήματα μπροστά στον ήλιο

κοροϊδεύουν τους περαστικούς
και έλκουν τη βρώμα της πόλης.
Μετά πλένονται.

Τα χέρια μου.
Λύνουν και ξελύνουν κόμπους
γίνονται γροθιά όταν χρειαστεί

δε θέλουν γάντια και επιδέσμους
γυμνά ζητούν τον πονο και την ηδονή.
Ίσως πληγωθούν.

Τα χέρια μου.
Χτίζουν συστήματα και ανθρώπους
κρατάνε σημαίες και σηκώνουν ψευδαισθήσεις

μα γκρεμίζουν κιόλας
σπάνε το γυαλί και κρατάνε την πέτρα.
Αυτήν που άλλα χέρια δε σηκώνουν.

Τα χέρια μου.
Τα θέλουν να βαράνε παλαμάκια
να χαιρετάνε και να προσεύχονται

όμως δεν είναι αυτοματοποιημένες μηχανές
ξέρουν τι παράγουν και για ποιον.
Κι ας δουλεύουν μηχανικά.

Τα χέρια μου.
Ιδρώνουν και κουράζονται
βγάζουν κάλους και γεμίζουν γρατζουνιές

όμως αγγίζουν το γυναικείο δέρμα
γλιστρούν σε απόκρυφα σημεία
και παραλύουν σε συγκεκριμένες ματιές.

Τα χέρια μου.
Η ιστορία τα ξεχνάει
θυμάται μόνο πρόσωπα που δεν είχαν χέρια

όμως τα χέρια γράφουν τις σελίδες και γεμίζουν τα βιβλία
όχι με τις λέξεις που αποτυπώνουν στο χαρτί
αλλά με τις πράξεις τους που αλλάζουν τον κόσμο.

Τα χέρια μου.