Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

Ζήτω το έθνος!

Μέρα εθνικής υπερηφάνειας. Στα μπαλκόνια κρέμονται σημαίες που στάζουν μικροαστισμό και θρασύδειλη εθνικοφροσύνη. Η πατημένη αξιοπρέπεια του εργάτη ντυμένη στα γαλανόλευκα παρελαύνει στις πασαρέλες του μιλιταρισμού μπροστά από εξέδρες επισήμων. Ο βηματισμός συγχρονίζεται με το εμβατήριο και το μυαλό με την ιστορική λήθη. Η λαϊκή πάλη ενάντια στη φρίκη του τότε καλπάζοντος ναζισμού παρουσιάζεται ως το «όχι» ενός «καλού» δικτάτορα και τ΄αντάρτικα τραγούδια του βουνού παραμερίζονται για το άκουσμα του εθνικού ύμνου. Ωραία εικόνα. Γιορτάζουμε την ταξική αντιφασιστική αντίσταση των προγόνων μας, κουνόντας τα σημαιάκια που μας έδωσαν αυτοί που τους εξόρισαν, παρελαύνοντας με τον τρόπο που μας έδειξαν αυτοί που τους έστελναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και ψηφίζοντας τους πολιτικούς απογόνους αυτών που όταν ο ΕΛΑΣ πολεμούσε στο βουνό φυγαδεύονταν στο εξωτερικό. Αυτή η απατηλή φιέστα της 28ης Οκτωβρίου που εκφράζεται μέσα από την αναπαραγωγή θεσμών απολυταρχικών καθεστώτων, δεν αποδίδει σεβασμό στον αντιφασιστικό αγώνα του εξαθλιωμένου ανθρώπου της δεκαετίας του ’40 αλλά στη γραβάτα του πολιτικάντη του 2013. Η ιστορική μνήμη θα διατηρούσε τη σημασία της αναλλοίωτη, αν αυτοί που είναι στην εξέδρα των επισήμων, δεν την έβαζαν σε καλούπια εθνικισμού ώστε να κατασκευάζουν κάθε χρόνο την ίδια μέρα το άγαλμά τους. Αφού, λοιπόν, τιμούμε το θάνατο του ναζιστικού κτήνους με κτηνώδη εργαλεία ας παρελάσουμε, ας κουνήσουμε τα σημαιάκια μας και ας φωνάξουμε με χάρη: ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ!

7 σχόλια:

  1. εχω χρονια να παω σε παραλαση, οταν ημουν στο σχολειο δεν συμμετειχα ετσι κ αλλιως. αυτη η εξαρση εθνικης υπερηφανειας απο ανθρωπους που σε παρομοιες συνθηκες δεν θα εκαναν το ιδιο μ'αυτους που υποτιθεται οτι τιμουν, μου φαινεται ιδιαιτερα υποκριτικη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φανή συμφωνώ μαζί σου... Η υποκρισία σε αυτή τη χώρα δεν έχει όρια. Θα σηκωθούν οι πέτρες να πέσουν στα κεφάλια μας γτι ίδιες ήταν τότε και τώρα και βλέπουν...

      Διαγραφή
  2. εγώ πάντως τις βρίσκω μια χαρα, τα παιδάκια χαίρονται οι μαμάδες συγκινούνται, γιατί πάντα να υπάρχει πίσω απ όλο αυτό όλη αυτή η ανάλυση
    μου θυμίζει ένα καθηγητή μου που τα λέει αυτά 20 χρονια τώρα, σκέψου 20 χρονια χρησιμοποιεί τις ίδιες φράσεις
    λυπηρό
    έγινα 40 και πήγα στη σχολική γιορτή να δω τον ανηψιο μου και έλεγε τα ιδια που έλεγε σε μας
    δε ξέρω πως θα το πάρεις φιλε, εγώ φασίστας δεν είμαι , και αν είχα σημαία θα την έβαζα στο μπαλκονι
    έτσι όπως κάναμε παιδιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. γιατι τα παιδακια χαιρονται στο νηπιαγωγιο κ στο δημοτικο κ οι μαμαδες συγκινουνται ακομα κ με τα καλαντα βρε ασωτε. στο γυμνασιο κ στο λυκειο τα παιδια δεν εχουν καμια ορεξη για τετοιες παραστασουλες κ τις τρωνε στη μαπα με το ζορι γιατι αλλιως παιρνουν απουσιες!

      εγω αν ειχα πετρια με τις σημαιες κ τα συναφη, θα την εβαζα ολο το χρονο στο μπαλκονι μου, οχι την 28η κ την 25η μονο οπως κανουν ολοι..

      Διαγραφή
  3. Σεβαστή η διαφωνία σου. Η άποψή μου πάντως είναι πως στο όνομα της περίφημης εθνικής ενότητας που "χαίρεται" το παιδάκι και "συγκινείται" η μανούλα έχουν γίνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία της χώρας από το 1821 εως σήμερα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το μνημόνιο που εφαρμόζεται από τους κυβερνώντες στο όνομα της σωτηρίας της πατρίδας. Προτιμώ να προσεγγίζω την πραγματικότητα με πραγματικά ταξικά κριτήρια και όχι με ετεροκαθοριζόμενα εθνικά στάνταρ. Θα προτιμούσα το παιδάκι να χαίρεται παίζοντας ό,τι του αρέσει στην παιδική χαρά και όχι παρελαύνοντας σε μια καλοστημένη φιέστα επίδειξης της εθνικοφροσύνης των εξουσιαζόντων υπό τον ήχο εμβατηρίων. Επίσης θα προτιμούσα η μάνα να μη χαριεντίζεται κουνόντας το σημαιάκι του έθνους, από τη στιγμή που στο όνομα αυτού του έθνους και της ενότητάς του την πετούν στο δρόμο ή τη βάζουν να δουλεύει για τρεις κι εξήντα. Αυτό είναι το λυπηρό. Ένα κατάλοιπο των πιο αυταρχικών καθεστώτων, που σήμερα χρησιμοποιείται για να αποπροσανατολίζει τον κόσμο από τα προβλήματά του, να το αντιμετωπίζουμε σαν ένα όμορφο happening.
    Δεν ξέρω τι λέει και ποιος είναι ο καθηγητής του ανηψιού αλλά εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι σε όλη τη σχολική μου ζωή μάθαινα για τα κατορθώματα της ελλάδας, για τις στρατιωτικές επιτυχίες της ελλάδας, για τους σπουδαίους και πάντα τίμιους πολιτικούς της ελλάδας κοκ, λες και η ελλάδα δεν είχε κάνει μαλακίες ποτέ στην ιστορία της ή δεν είχε μπλέξει σε παιχνίδια ιμπεριαλισμού. Αυτό που πάντα διδασκόμασταν στο σχολείο ήταν μια εθνικά μονομερής προσέγγιση της ιστορικής πραγματικότητας που φτάνει στο σημείο να εξυψώνει και να υμνεί το δικτάτορα Μεταξά. Και αυτό δε χρειάζεται να ονομαστεί "ανάλυση" γιατί απλά είναι παράθεση γεγονότων και απόδοση κειμένων σχολικών βιβλίων της στ' δημοτικού.
    Είμαι σίγουρος πως δεν είσαι φασίστας. Όμως στη θέση σου δε θα τους έκανα το χατήρι να κρεμάσω τη σημαιούλα όπως θέλουν και όπως με έμαθαν μικρό. Αντίθετα θα κατέβαινα στο δρόμο να διαμαρτυρηθώ για την κατάντια που μας έφεραν και να χαλάσω την απαίσια γιορτή τους. Αυτό που πραγματικά θα ήθελαν και οι άνθρωποι που πολέμησαν το φασισμό. Μια διαρκή πάλη και όχι εθνικές κομπορημοσύνες και φιέστες από αυτούς που διέλυσαν τη χώρα και πρόσφατα φλέρταραν και με τους νεοναζί.
    Οι απόψεις μας διαφέρουν αλλά αυτή πιστεύω είναι και η ουσία του blogging. Η ανταλλαγή απόψεων. Εύχομαι να τα ξαναπούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και οι δύο απόψεις έχουν δίκιο εδώ μέσα.
    Άρα η αλήθεια είναι κάπου στη μέση...
    ότι από μόνη της η εορτή π.χ. δεν φταίει σε τίποτε.
    φταίνε αυτοί που την εκμεταλεύονται για το συμφέρον τους.
    Δεν μπορείς όμως να σβήσεις και την έννοια της πατρίδας, όπως το έχουν βάλει στο μυαλό τους οι αριστεροί.
    Γιατί υπάρχουν και οι υγιείς πατριώτες, υπάρχουν κι οι αρρωστημένοι εθνικιστές. Δεν φταίει η Ελλάδα για αυτό όμως, γιατί η Ελλάδα δεν εμφανίστηκε πριν 50 χρόνια και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε...
    Για μένα άλλωστε δεν είναι τυχαίο, που όταν γνωρίζεις ένα άτομο, η 2η ερώτηση που θα του κάνεις, είναι: "από που είσαι;" Είτε μιλάς με κάποιον έλληνα, είτε με κάποιον ξένο.
    ...
    Καλό μήνα εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να 'σαι καλά Ξύλινε! Η άποψή μου είναι πως προέχει η ταξική ανάγνωση της πραγματικότητας αντί της εθνικής που συντηρείται μέσω των παρελάσεων και άλλων θεσμών που δε λύνουν τα προβλήματα των ανθρώπων απλώς τους κάνουν να αισθάνονται υπερήφανοι για μια αόριστη έννοια όπως είναι το έθνος. Έκαστος με την άποψή του πάντως. Καλό μήνα!

      Διαγραφή