Αποδόμηση και Αποκαθήλωση

Αποδόμηση είναι η νεάζουσα αποκαθήλωση. Η έφηβη κατάρρευση μιας εικόνας και ενός υψηλού βάθρου. Η αποδόμηση ζει στο επιχείρημα που καταρρίπτει μια δομή σαθρή στα μάτια του υποκειμένου, μερικές φορές και αστεία. Όταν η αποδόμηση ολοκληρώσει το έργο της βγάζει την πρώτη της ρυτίδα, που εμφανίζεται στο μέσα του αποδομούντος. Αυτή η ρυτίδα είναι η αρχή της αποκαθήλωσης ενός ατόμου, μιας αξίας, μιας ιδέας.

Αποκαθήλωση είναι η γερασμένη αποδόμηση. Έμπειρη, σοφή, αλλά απελπιστικά ετεροχρονισμένη.