Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Αναζητείται πνευματικότητα, όχι κοστούμια πνεύματος...


Λόγος γίνεται εδώ και καιρό για την απουσία της πνευματικής ηγεσίας σ'αυτές τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε ως κράτος. Σε ποια ακριβώς πνευματική ηγεσία αναφέρονται όλοι αυτοί οι αυτοπροσδιοριζόμενοι αντικειμενικοί δημοσιογράφοι; Μήπως στο πλήθος των καλλιτεχνών που έκαναν τέχνη με τα λεφτά και τις εντολές του εκάστοτε υπουργείου πολιτισμού, ή μήπως στους άλλοτε ανατρεπτικούς πνευματικούς ανθρώπους της γενιάς του πολυτεχνείου που ιδιοποιήθηκαν τους αγώνες χιλιάδων πολιτών εξασφαλίζοντας τη μετέπειτα συμβιβασμένη ζωή τους;
Χωμένοι βαθιά στη βρωμιά του συστήματος που λερώνει τα κορμιά μας καθημερινά, όλοι αυτοί οι εκπρόσωποι μιας ιδιάζουσας κουλτούρας και μιας ανώτερης σκέψης επιτελούν ένα ρόλο που αντιτίθεται στην εικόνα των νεανικών τους ονείρων και αντιλήψεων. Προφανώς ενστερνίζονται την λανθασμένη άποψη του Καλλικλή (από το Γοργία του Πλάτωνα) ότι η υιοθέτηση μιας θετικής στάσης απέναντι στη φιλοσοφία είναι ωφέλιμη μόνο κατά τα νεαρά χρόνια της ζωής και κατ' αυτόν τον τρόπο νιώθοντας πνευματικά πλήρεις, επιδιώκουν με άκρατο εγωισμό να εμποδίσουν εμάς να φιλοσοφήσουμε και να σκεφτούμε. Δεν ξέρω αν η στάση τους αυτή είναι συνειδητή ή ασυνείδητη πάντως ο κρατικός μηχανισμός τους έχει αφομοιώσει αριστοτεχνικά, χρησιμοποιώντας τους ως όργανα αντεπανάστασης σε πραγματικούς κύκλους διανόησης που επιχειρούν να αντιμετωπίσουν την έλλειψη ανθρωπιάς αυτών που επικαλούνται τον πατριωτισμό και ονειρεύονται μια υποκειμενική κοινωνική ευημερία. O ρόλος των εκπροσώπων του πνεύματος δεν είναι να συντελέσουν στη συναίνεση του λαού στον επερχόμενο μνημονιακό βιασμό, ούτε να απομακρύνουν το κοινό από την πραγματική αιτία και ρίζα του προβλήματος. Οι άνθρωποι της τέχνης απαιτείται να προβληματίσουν και να γεννήσουν νέες επαναστάσεις, όχι απαραίτητα βίαιες, που θα αλλάξουν το δίχως μέλλον σκηνικό. Η κάθε μορφή βίας άλλωστε έχει φανεί ποιον έχει αφέντη χρόνια τώρα...
Η αναζήτηση επομένως πνευματικών ηγετών σε βίλες με τεράστιες βιβλιοθήκες αλλά σκονισμένα βιβλία στα ράφια τους είναι μάταια και ανούσια. Ας γίνουμε εμείς πιο πνευματικοί και ας επηρεαστούμε από την άλλοτε αίγλη αυτών που μας πούλησαν...

2 σχόλια:

  1. Δεν πιστεύω ότι όλοι μα όλοι οι πνευματικοί άνθρωποι έχουν ενδυθεί τον ιδιοτελή ρόλο που αναφέρεις. Προσωπικά πιστεύω ότι πλέον δεν τους δίνεται το απαραίτητο βήμα για να αρθρώσουν λόγο ή δεν θέλουν οι ίδιοι λόγω πνευματικής ή σωματικής κόπωσης. Μιλάω για τους ειλικρινείς 'ταγούς' κι όχι άτομα τύπου Σαββόπουλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν αναφέρομαι σε όλους αλλά πολύ ειδικά σε αυτούς που οι πράξεις της ζωής τους ταυτίζονται με τα λεγόμενα του κειμένου... Ίσως να μη διευκρινίζω καθαρά αυτό το διαχωρισμό, έχεις δίκιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή